Sprawy połączone C-217/13 i C- 218/13: Oberbank AG, Banco Santander SA, Santander Consumer Bank AG v. Deutscher Sparkassen- und Giroverband eV (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.282.12/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 sierpnia 2014 r.

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 czerwca 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundespatentgericht - Niemcy) - Oberbank AG (C-217/13), Banco Santander SA (C-218/13), Santander Consumer Bank AG (C-218/13) przeciwko Deutscher Sparkassen- und Giroverband eV

(Sprawy połączone C-217/13 i C- 218/13) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Znaki towarowe - Dyrektywa 2008/95/WE - Artykuł 3 ust. 1 i 3 - Znak towarowy w postaci bezkonturowego koloru czerwonego, zarejestrowany dla usług bankowych - Wniosek o unieważnienie prawa do znaku towarowego - Charakter odróżniający uzyskany w następstwie używania - Dowód - Badanie opinii - Moment, w którym musi być nabyty charakter odróżniający w następstwie używania - Ciężar dowodu)

Język postępowania: niemiecki

(2014/C 282/17)

(Dz.U.UE C z dnia 25 sierpnia 2014 r.)

Sąd odsyłający

Bundespatentgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Oberbank AG C-217/13), Banco Santander SA (C-218/13), Santander Consumer Bank AG (C-218/13)

Strona pozwana: Deutscher Sparkassen- und Giroverband eV

Sentencja

1) Artykuł 3 ust. 1 i 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych należy interpretować w ten sposób, iż stoi on na przeszkodzie wykładni prawa krajowego, zgodnie z którą w postępowaniach, w których podnoszona jest kwestia, czy znak towarowy w postaci bezkonturowego koloru uzyskał charakter odróżniający w następstwie używania, konieczne jest we wszystkich przypadkach, aby przeprowadzone wśród konsumentów badanie opinii wykazało poziom rozpoznawalności tego znaku towarowego wynoszący co najmniej 70 %.

2) Artykuł 3 ust. 3 zdanie pierwsze dyrektywy 2008/95 należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdy państwo członkowskie nie skorzystało z uprawnienia przewidzianego w art. 3 ust. 3 zdanie drugie tej dyrektywy, w toku postępowania w przedmiocie unieważnienia prawa do znaku towarowego dotyczącego znaku towarowego pozbawionego samoistnego charakteru odróżniającego, w celu dokonania oceny, czy ten znak towarowy uzyskał charakter odróżniający w następstwie używania, należy zbadać, czy uzyskał on taki charakter przed datą złożenia wniosku o rejestrację tego znaku. W tym względzie jest bez znaczenia, że właściciel kwestionowanego znaku towarowego podnosi, iż w każdym razie uzyskał charakter odróżniający w następstwie używania po dacie złożenia wniosku o rejestrację, aczkolwiek jeszcze przed datą jego rejestracji.

3) Artykuł 3 ust. 3 zdanie pierwsze dyrektywy 2008/95 należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdy państwo członkowskie nie skorzystało z uprawnienia przewidzianego w art. 3 ust. 3 zdanie drugie tej dyrektywy, przepis ten nie stoi na przeszkodzie temu, aby w toku postępowania w przedmiocie unieważnienia prawa do znaku towarowego kwestionowany znak towarowy został unieważniony, gdy jest pozbawiony samoistnego charakteru odróżniającego i gdy właścicielowi znaku towarowego nie udaje się wykazać, że ten znak towarowy uzyskał - przed datą złożenia wniosku o rejestrację - charakter odróżniający w następstwie używania, które miało miejsce.

¹ Dz.U. C 189 z 29.6.2013.