Sprawy połączone C-164/10 - C-176/10: Emanuele Ferazzoli i inni v. Ministero dell’Interno.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.151.9

Akt nienormatywny

Wersja od: 26 maja 2012 r.

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 16 lutego 2012 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio - Włochy) - Emanuele Ferazzoli i in. przeciwko Ministero dell'Interno

(Sprawy połączone od C-164/10 do C-176/10)⁽¹⁾

(Artykuł 104 § 3 akapit pierwszy regulaminu postępowania - Swoboda przedsiębiorczości - Swoboda świadczenia usług - Gry hazardowe - Przyjmowanie zakładów na imprezy sportowe - Wymóg koncesji - Konsekwencje wynikające z naruszenia prawa Unii przy udzielaniu koncesji - Wydanie 16 300 dodatkowych koncesji - Zasada równego traktowania i obowiązek przejrzystości - Zasada pewności prawa - Ochrona posiadaczy wcześniejszych koncesji - Przepisy krajowe - Minimalne odległości obowiązujące między punktami przyjmowania zakładów - Dopuszczalność - Działalność transgraniczna podobna do działalności objętej koncesją - Zakaz w przepisach krajowych - Dopuszczalność)

(2012/C 151/16)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 26 maja 2012 r.)

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strony skarżące: Emanuele Ferazzoli (C-164/10), Cosima Barberio (C-165/10), Patrizia Banchetti (C-166/10), Andrea Palomba

(C-167/10), Michele Fanelli (C-168/10), Sandra Castronovo (C-169/10), Mirko De Filippo (C-170/10), Andrea Sacripanti (C-171/10), Emiliano Orru' (C-172/10), Fabrizio Cariulo (C-173/10), Paola Tonachella (C-174/10), Pietro Calogero (C-175/10), Danilo Spina (C-176/10)

Strona pozwana: Ministero dell'Interno

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio - Swobodny przepływ osób - Swoboda przedsiębiorczości - Swoboda świadczenia usług - Działalność w zakresie przyjmowania zakładów - Przepisy krajowe zastrzegające wykonywanie działalności w zakresie przyjmowania zakładów na rzecz podmiotów krajowych, które uzyskały koncesję - Ograniczenia w otwieraniu nowych punktów przyjmowania zakładów przez posiadaczy nowych koncesji - Utrata koncesji w przypadku transgranicznego urządzania gier podobnych do gier uznawanych za "publiczne" - Zgodność z art. 43 i 49 WE

Sentencja

1) Artykuły 43 WE i 49 WE, jak również zasady równego traktowania i skuteczności należy interpretować w ten sposób, iż stoją na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie, które z naruszeniem prawa Unii wykluczyło określoną kategorię podmiotów gospodarczych z możliwości uzyskania koncesji na wykonywanie danej działalności gospodarczej i które zmierza do zaradzenia temu naruszeniu, organizując przetarg na znaczną liczbę nowych koncesji, chroniło pozycję rynkową uzyskaną przez działające już podmioty gospodarcze, w szczególności poprzez ustanowienie minimalnych odległości między punktami zakładanymi przez nowych koncesjonariuszy a punktami działających już podmiotów.

2) Artykuły 43 WE i 49 WE należy interpretować w ten sposób, iż stoją one na przeszkodzie temu, by nakładano sankcje za prowadzenie bez koncesji lub zezwolenia policji zorganizowanej działalności w zakresie przyjmowania zakładów na osoby powiązane z podmiotem, który został wykluczony z przetargu z naruszeniem prawa Unii, nawet po przeprowadzeniu nowego przetargu mającego zaradzić temu naruszeniu prawa Unii, ponieważ wspomniany przetarg i wynikające z niego udzielenie nowych koncesji nie zaradziły skutecznie niezgodnemu z prawem wykluczeniu wspomnianego podmiotu z poprzedniego przetargu.

3) Z art. 43 WE i 49 WE, zasady równego traktowania, obowiązku przejrzystości oraz zasady pewności prawa wynika, że warunki i zasady przetargu, takiego jak przetarg będący przedmiotem sporu w sprawach przed sądem krajowym, a w szczególności przepisy przewidujące cofnięcie koncesji wydanych na zakończenie takiego przetargu, takie jak przepisy zawarte w art. 23 ust. 2 lit. a) i ust. 3 projektu umowy między autonomiczną administracją monopoli państwowych a podmiotem otrzymującym koncesję dotyczącą gier hazardowych w zakresie imprez innych niż wyścigi konne, powinny być sformułowane w sposób jasny, precyzyjny i jednoznaczny, a ocena tego należy do sądu krajowego.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 161 z 19.6.2010.