Sprawozdanie roczne EBC za rok 2009 (2009/2201(INI)).

A.

mając na uwadze, że przedsiębiorstwa i ich jednostki zależne są jednymi z głównych podmiotów globalizacji gospodarczej i międzynarodowej wymiany handlowej,

B.

mając na uwadze Wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych z 2000 r. oraz aktualizację tych zaleceń z 2010 r.; mając na uwadze, że zalecenia te są kierowane przez rządy do przedsiębiorstw i zawierają dobrowolne normy odpowiedzialnego zachowania, z poszanowaniem obowiązującego prawa, zwłaszcza w obszarze zatrudnienia, stosunków z partnerami społecznymi, praw człowieka, ochrony środowiska, interesów konsumentów oraz zwalczania korupcji i unikania zobowiązań podatkowych,

C.

mając na uwadze trójstronną deklarację MOP dotyczącą przedsiębiorstw wielonarodowych, mającą służyć za wytyczne dla rządów, przedsiębiorstw wielonarodowych i pracowników w takich obszarach, jak zatrudnienie, szkolenie, warunki pracy, stosunki zawodowe, i zawierającą zobowiązanie państw do poszanowania i propagowania czterech podstawowych norm pracy: swobody stowarzyszania się i prawa do układów zbiorowych; likwidacji wszelkich form pracy przymusowej; zniesienia pracy dzieci i likwidacji dyskryminacji w sferze zatrudnienia,

D.

mając na uwadze światowy pakt ONZ (tzw. Global Compact), zawierający dziesięć zasad, które przedsiębiorstwa wielonarodowe powinny w swojej strefie wpływów przyjąć, wspierać i wcielać w życie jako zbiór podstawowych wartości w obszarach praw człowieka, norm pracy, środowiska oraz walki z korupcją, oraz mając na uwadze, że przedsiębiorstwa zobowiązują się do przestrzegania tych zasad i włączają je do swoich działań biznesowych na zasadzie dobrowolności,

E.

mając na uwadze prowadzone obecnie prace nad uaktualnieniem wytycznych OECD dla przedsiębiorstw międzynarodowych, dotyczących w szczególności poprawy działalności krajowych punktów kontaktowych oraz systemu odpowiedzialności dla łańcuchów dostaw,

F.

mając na uwadze, że międzynarodowe wzorce, takie jak Międzynarodowa Inicjatywa Sprawozdawcza, lub mechanizmy certyfikacji i oznakowania, takie jak norma ISO 14 001 czy niedawno wprowadzona norma ISO 26 000, pomyślane jako zbiór wytycznych mających zastosowanie do organizacji wszelkiego typu, pomagają przedsiębiorstwom ocenić wpływ gospodarczy, społeczny i środowiskowy ich działalności, zawierając w sobie pojęcie trwałego rozwoju, lecz są skuteczne jedynie wówczas, gdy są faktycznie stosowane i poddane weryfikacji,

G.

mając na uwadze definicję odpowiedzialności społecznej biznesu wyrażoną w normie ISO 26 000 jako "odpowiedzialność organizacji wobec skutków, jakie jej decyzje i działalność wywierają na społeczeństwo i środowisko, która przekłada się na przejrzyste i etyczne postępowanie, przyczyniające się do trwałego rozwoju, w tym zdrowia i dobrobytu społeczeństwa, uwzględniające oczekiwania zainteresowanych podmiotów, zgodne z obowiązującym prawem i normami międzynarodowymi, stosowane w ramach całej organizacji i w relacjach przedsiębiorstwa z innymi podmiotami", a odpowiedzialność ta jest wynikiem porozumienia szerokiego grona przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego i międzynarodowych związków zawodowych,

H.

mając na uwadze cel ogłoszony przez Komisję w komunikacie z 2006 r., polegający na uczynieniu Europy liderem w zakresie odpowiedzialności społecznej przedsiębiorstw, gdzie CRS jest przedstawiona jako "aspekt europejskiego modelu społecznego" stanowiący "środek do obrony solidarności, spójności i równości szans w kontekście zwiększonej światowej konkurencji",

I.

mając na uwadze sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego, Komisji, EKES i Komitetu

Regionów dotyczące prowadzenia nadzoru nad rynkiem handlu i dystrybucji, zatytułowane "W kierunku bardziej wydajnego i sprawiedliwego wewnętrznego rynku handlu i dystrybucji w perspektywie roku 2020" (COM(2010)0355) i załącznik do niego, zgodnie z którym "konsument ma często dostęp tylko do niewielu informacji dotyczących wyników osiąganych przez przedsiębiorstwo handlowe w zakresie odpowiedzialności społecznej. Nie jest więc w stanie podjąć rzetelnego wyboru formy zakupu uwzględniającego ten element.",

J.

mając na uwadze, że zgodnie z traktatami wspólna polityka handlowa musi być prowadzona spójnie ze wszystkimi celami Unii Europejskiej, w tym celami społecznymi, w zakresie środowiska naturalnego oraz pomocy na rzecz rozwoju,

K.

mając na uwadze, że Unia Europejska już warunkuje przyznanie pewnych preferencji handlowych ratyfikacją przez jej partnerów głównych konwencji MOP oraz że zobowiązała się w roku 2006 do propagowania we wszystkich obszarach swojej polityki zewnętrznej, łącznie z polityką handlową, poszanowania godnej pracy,

L.

mając na uwadze, że unijne dwustronne umowy o wolnym handlu zawierają obecnie rozdział poświęcony zrównoważonemu rozwojowi obejmującemu cele środowiskowe i społeczne oraz poszanowanie zasad w tych dziedzinach,

M.

mając na uwadze, że brak poszanowania zasad CSR jest formą dumpingu socjalnego i środowiskowego ze szkodą dla przedsiębiorstw i pracowników znajdujących się w Europie, od których wymaga się poszanowania ostrzejszych norm socjalnych, środowiskowych i podatkowych,

N.

mając na uwadze, że normalne byłoby pociąganie do odpowiedzialności europejskich przedsiębiorstw, które przenoszą swoją produkcję do krajów o niższym poziomie wynagrodzenia i mniej wymagających normach środowiskowych, w tym również przed właściwymi sądami, za wszelkie szkody środowiskowe i społeczne lub inne negatywne skutki zewnętrzne odczuwane przez społeczności lokalne, spowodowane w tych krajach przez ich jednostki zależne,

O.

mając na uwadze dużą różnorodność powiązań, jakie mogą istnieć między spółką macierzystą i jej jednostkami zależnymi z jednej strony, a między przedsiębiorstwem i jego dostawcami z drugiej; mając również na uwadze konieczność określenia na poziomie międzynarodowym pojęcia strefy wpływu i "należytej staranności",

P.

mając na uwadze, że przedsiębiorstwa nie podlegają bezpośrednio prawu międzynarodowemu oraz że konwencje międzynarodowe, zwłaszcza w dziedzinie praw człowieka, prawa pracy, ochrony środowiska, są wiążące dla państw sygnatariuszy, lecz nie wiążą bezpośrednio przedsiębiorstw, które mają siedzibę w tych państwach; mając jednak na uwadze, że to do tych państw należy dopilnowanie, by przedsiębiorstwa mające siedzibę na ich terytorium wywiązywały się ze swoich obowiązków prawnych i przestrzegały zobowiązania do staranności, a także ustanowienie odpowiednich i proporcjonalnych kar w przypadku niewywiązywania się z tych zobowiązań,

Q.

mając na uwadze podstawowe prawa do skutecznych środków odwoławczych i dostępu do bezstronnego i niezależnego sądu potwierdzone w art. 47 Europejskiej karty praw podstawowych oraz w art. 8 Powszechnej deklaracji praw człowieka,

R.

mając na uwadze zasadę współpracy sądowej potwierdzoną w konwencji brukselskiej i rozporządzeniu (WE) nr 44/2001 i wzywając Komisję do podjęcia działań w następstwie propozycji przedstawionych w zielonej księdze, a dotyczących kwestii eksterytorialności, zwłaszcza w odniesieniu do rozszerzenia zakresu stosowania rozporządzenia na spory, w których stroną są pozwani z krajów trzecich,

S.

mając na uwadze, że rozdział 13 umowy o wolnym handlu między Unią Europejską i Koreą Południową, a także art. 270 ust. 3 wielostronnej umowy handlowej między Unią Europejską a Kolumbią i Peru już zawierają odniesienie do CSR, co nie odzwierciedla jednak w całości znaczenia kwestii CSR dla europejskiego celu ochrony środowiska, praw socjalnych i praw człowieka oraz mając na uwadze, że nawet powtarzające się naruszanie przez przedsiębiorstwa praw człowieka, norm pracy lub zasad dotyczących środowiska nie wpływa w praktyce w żaden sposób, niezależnie od odmiennie brzmiących założeń tych umów, na ich dalsze obowiązywanie,

T.

mając na uwadze, że dotychczasowe porozumienia dotyczące CSR okazały się niewystarczające, w szczególności w przemyśle górniczym,

U.

mając na uwadze obowiązujące już przepisy wspólnotowe dotyczące mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw, a szczególnie zalecenie 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. i "Small Business Act" dla Europy przyjęty w czerwcu 2008 r.,

V.

mając na uwadze, że CSR to koncepcja, zgodnie z którą przedsiębiorstwa dobrowolnie uwzględniają w swoich strategiach biznesowych względy społeczne i środowiskowe dla ogólnego dobra zainteresowanych podmiotów poprzez czynny udział w polityce publicznej, co stanowi istotny aspekt zmian społecznych zachodzących pod wpływem wartości,

W.

mając na uwadze, że CSR stanowi zasadniczy element składowy europejskiego modelu społecznego, który umocniło wejście w życie Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a zwłaszcza jego horyzontalna klauzula społeczna, oraz mając na uwadze, że w komunikacie Komisji Europejskiej w sprawie strategii "UE 2020" konieczność upowszechniania CSR uznano za element kluczowy dla zapewnienia długofalowego zaufania pracowników i konsumentów,

X.

mając na uwadze, że CSR znacząco wpływa na poszanowanie praw człowieka w krajach rozwijających się,

Y.

mając na uwadze, że CSR nie może zastępować państw w świadczeniu podstawowych usług publicznych lub zwalniać ich z tego obowiązku,

Z.

mając na uwadze, że CSR może odgrywać kluczową rolę w polepszaniu warunków życia społeczności znajdujących się w trudnym położeniu,

AA.

mając na uwadze, że związki zawodowe mają do spełnienia ważną rolę w promowaniu CSR, ponieważ pracownicy najlepiej znają rzeczywistą sytuację przedsiębiorstw, w których pracują,

AB.

mając na uwadze, że koncepcję CSR należy rozważać równolegle i wspólnie z reformami zarządzania przedsiębiorstwami,

AC.

mając na uwadze rolę MŚP na jednolitym rynku europejskim i wyniki przedsięwzięć finansowanych przez Komisję na rzecz przyjęcia, w tym przez MŚP, praktyk w zakresie CSR,

AD.

mając na uwadze, że CSR z jednej strony, a klauzule socjalne i środowiskowe w umowach handlowych z drugiej strony dążą do tego samego celu, jakim jest gospodarka przyjazna dla potrzeb człowieka i środowiska, a także bardziej sprawiedliwa, bardziej społeczna, bardziej ludzka globalizacja rzeczywiście służąca zrównoważonemu rozwojowi,

AE.

mając na uwadze, że dotychczas zasady handlu i CSR nie były - albo były w niewielkim stopniu - powiązane oraz że można by dużo zyskać na udanym połączeniu zasad handlu z celami CSR,

1.

zwraca uwagę, że globalne wyzwania, spotęgowane przez ostatni kryzys finansowy i jego społeczne konsekwencje, doprowadziły na całym świecie do dyskusji na temat nowego podejścia regulacyjnego i kwestii zarządzania w gospodarce światowej, w tym w handlu międzynarodowym; jest zdania, że nowe, bardziej skuteczne i lepiej egzekwowane zasady powinny przyczynić się do rozwoju bardziej zrównoważonych strategii politycznych, uwzględniających aspekty społeczne i środowiskowe;

2.

zauważa również, że globalizacji towarzyszyła rosnąca konkurencja między krajami mająca na celu przyciągnięcie zagranicznych inwestorów, a także zwiększona konkurencja między przedsiębiorstwami, co prowadziło czasami do poważne naruszenia praw człowieka, praw pracowniczych, a także szkody dla środowiska naturalnego, aby przyciągnąć handel i inwestycje;

3.

przypomina, że zasady CSR, w pełni uznane na płaszczyźnie międzynarodowej zarówno w obrębie OECD, MOP, jak i ONZ, dotyczą odpowiedzialnego zachowania, a w przede wszystkim przestrzegania obowiązujących przepisów, jakiego oczekuje się od przedsiębiorstw w obszarze zatrudnienia, stosunków społecznych, praw człowieka, środowiska naturalnego, interesów konsumentów i przejrzystości wobec nich, walki z korupcją oraz podatków;

4.

przypomina, że propagowanie CSR jest celem popieranym przez Unię Europejską oraz że Komisja Europejska jest zdania, iż Unia musi zadbać o to, aby prowadzona przez nią polityka zewnętrzna rzeczywiście przyczyniała się do zrównoważonego rozwoju i rozwoju społecznego w tych krajach oraz aby działania przedsiębiorstw europejskich były zgodne z wartościami europejskimi i normami uzgodnionymi na szczeblu międzynarodowym niezależnie od tego, gdzie przedsiębiorstwa te inwestują i gdzie prowadzą działalność;

5.

przypomina, że cele wspólnej polityki handlowej powinny być w pełni skoordynowane z globalnymi celami Unii Europejskiej; i że w myśl art. 207 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej polityka handlowa Unii Europejskiej prowadzona jest "zgodnie z zasadami i celami działań zewnętrznych Unii", i że w myśl art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, ma się ona przyczyniać m.in. do "trwałego rozwoju Ziemi, do solidarności i wzajemnego szacunku między narodami, do swobodnego i uczciwego handlu, do wyeliminowania ubóstwa oraz do ochrony praw człowieka, w szczególności praw dziecka, a także do ścisłego przestrzegania i rozwoju prawa międzynarodowego, w szczególności zasad Karty Narodów Zjednoczonych.";

6.

uważa, że Komisja Europejska powinna przeanalizować możliwości stworzenia zharmonizowanej definicji stosunków między przedsiębiorstwem określonym jako przedsiębiorstwo macierzyste a każdym innym przedsiębiorstwem od niego zależnym, bez względu na to, czy jest to filia, dostawca lub podwykonawca, tak by w konsekwencji ułatwić określenie odpowiedzialności prawnej każdego z nich;

7.

uważa, biorąc pod uwagę główną rolę odgrywaną przez duże przedsiębiorstwa, ich filie i łańcuchy zaopatrzenia w handlu międzynarodowym, że odpowiedzialność społeczna i środowiskowa przedsiębiorstw musi być uwzględniana w umowach handlowych zawieranych przez Unię Europejską;

8.

uważa, że klauzule społeczne umów handlowych powinny zostać uzupełnione poprzez włączenie koncepcji CSR, która odnosi się do zachowania przedsiębiorstw, co z kolei wzmocni koncepcję CSR, która będzie wspomagana przez siłę umów handlowych dotyczących nadzoru wdrażania zasad, które nimi rządzą;

9.

domaga się, by zasady i zobowiązania w dziedzinie CSR zostały uwzględnione i włączone do przyszłego komunikatu Komisji w sprawie nowej polityki handlowej dla Europy w ramach strategii Europa 2020, do przygotowywanego przez nią na rok 2011 komunikatu w sprawie CSR oraz by były brane pod uwagę przy realizacji przez Komisję polityki handlowej;

10.

uważa CSR za skuteczne narzędzie służące poprawie konkurencyjności, kompetencji i możliwości kształcenia oraz bezpieczeństwa i środowiska pracy, ochronie praw pracowniczych, praw społeczności lokalnych i tubylczych oraz promując zrównoważoną politykę ochrony środowiska naturalnego i zachęcając do wymiany dobrych praktyk na szczeblu lokalnym, krajowym, europejskim i światowym, przy czym CSR nie zastępuje oczywiście ani przepisów prawa pracy, ani układów zbiorowych - czy to ogólnych, czy branżowych;

11.

wzywa do apelowania do przedsiębiorstw o postępowanie zgodnie z koncepcją CSR w celu ochrony nietykalności fizycznej i bezpieczeństwa fizycznego, dobrego samopoczucia fizycznego i psychicznego, praw pracowniczych i praw człowieka zarówno swoich, jak i wszelkich innych pracowników, a to z racji wpływu, jaki przedsiębiorstwa wywierają na szerokie grono swoich współpracowników; podkreśla znaczenie wspierania i zachęcania do rozpowszechniania tego rodzaju praktyk w MŚP przy jednoczesnym ograniczaniu obciążeń finansowo-administracyjnych;

12.

zauważa, że koncepcją CSR należy objąć nowe obszary takie jak: organizacja pracy, równość szans i włączenie społeczne, przeciwdziałanie dyskryminacji, rozwój edukacji i kształcenia przez całe życie; podkreśla, że koncepcja CSR powinna obejmować przykładowo jakość pracy, równość wynagrodzenia i perspektyw zawodowych i promowanie innowacyjnych projektów, co przyczyniłoby się do przejścia na zrównoważoną gospodarkę;

13.

stanowczo zaleca państwom członkowskim i Unii Europejskiej, aby wspierały wdrażanie dobrych praktyk w zakresie CSR we wszystkich przedsiębiorstwach, bez względu na miejsce prowadzenia działalności, oraz zachęcały do rozpowszechniania dobrych praktyk będących skutkiem inicjatyw w zakresie CSR, w szczególności przez lepsze informowanie o ich wynikach;

14.

zauważa, że działania w zakresie CSR należy dostosować do konkretnych potrzeb poszczególnych regionów i krajów, co przyczyniłoby się do poprawy zrównoważonego rozwoju społeczno-gospodarczego;

15.

uważa, że wiarygodność dobrowolnych inicjatyw w zakresie CSR zależy od wcielenia międzynarodowo przyjętych norm i zasad, na przykład Global Reporting Initiative III, oraz ustanowienia przejrzystego i niezależnego od przedsiębiorstw systemu nadzoru i kontroli;

16.

jest zdania, że należy kłaść nacisk na aktywne zaangażowanie wszystkich zainteresowanych stron w przedsiębiorstwie, kształcenie kadry kierowniczej i rozwój społeczeństwa obywatelskiego, a zwłaszcza świadomości konsumentów;

17.

uważa, że należy kultywować i szerzyć kulturę CSR w drodze kształcenia i rozwijania świadomości, zarówno w przedsiębiorstwach, jak i w szkolnictwie (wyższym i uniwersyteckim), w dziedzinach mających związek przede wszystkim z nauką administracji;

18.

uważa, że dialog społeczny i europejskie rady zakładowe odegrały konstruktywną rolę w rozwijaniu najlepszych praktyk w zakresie CSR;

19.

jest głęboko przekonany, że należy zwrócić większą uwagę na CSR w europejskich wytycznych w zakresie zatrudnienia;

20.

wzywa do włączenia zasad CSR do rozporządzenia w sprawie GSP i GSP+ podczas jego najbliższego przeglądu; zwraca się do Komisji o czuwanie nad tym, by przedsiębiorstwa wielonarodowe, niezależnie czy posiadają siedzibę w Unii Europejskiej, czy poza nią, a których filie lub łańcuchy zaopatrzenia znajdują się w krajach należących do systemu GSP, a w szczególności do GSP+, były zobowiązane do przestrzegania swoich zobowiązań prawnych, krajowych i międzynarodowych w dziedzinie praw człowieka, norm socjalnych i przepisów w dziedzinie ochrony środowiska; nalega, by Unia Europejska i państwa sygnatariusze i beneficjenci GSP były zobowiązane do czuwania nad przestrzeganiem tych zobowiązań przez przedsiębiorstwa; wzywa do uczynienia z tego wiążącego aspektu GSP;

21.

uważa, że odnowiony system GSP+ powinien również zabronić zawierania "hostcountry agreements", porozumień zawartych w całkowicie nieprzejrzysty sposób między niektórymi przedsiębiorstwami wielonarodowymi a krajami przyjmującymi je, które są beneficjentami GSP+, w celu uniknięcia wymogów prawnych w tych krajach, które to porozumienia są wyraźnie sprzeczne z CSR;

22.

wzywa Komisję do poprawy swojego modelu oceny wpływu na zrównoważony rozwój, aby właściwie przeanalizować skutki gospodarcze, społeczne i środowiskowe negocjacji handlowych; wzywa Komisję, aby w ramach działań prowadzonych w następstwie umów handlowych z krajami partnerskimi UE przeprowadzała, przed i po podpisaniu umowy handlowej, analiz oceny wpływu na zrównoważony rozwój, ze szczególnym uwzględnieniem sektorów wrażliwych;

23.

podkreśla, że po wejściu w życie Traktatu z Lizbony Parlament ma być w pełni informowany o tym, w jaki sposób wyniki oceny wpływu umów na zrównoważony rozwój są uwzględniane w negocjacjach przed ich zakończeniem oraz które rozdziały tych umów zostały zmienione w celu uniknięcia jakichkolwiek negatywnych skutków stwierdzonych w tej ocenie wpływu;

24.

zwraca się do Komisji o opracowanie analizy wpływu w celu oceny skutków umów handlowych na europejskie MŚP (test MŚP), w szczególności w zakresie CSR, zgodnie z postanowieniami "Small Business act";

25.

proponuje, by przyszłe umowy handlowe negocjowane przez Unię Europejską zawierały rozdział poświęcony zrównoważonemu rozwojowi i zawierający klauzulę dotyczącą CSR, oparty częściowo o zaktualizowane w 2010 r. wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych;

26.

proponuje, by taka "klauzula CSR" obejmowała:

d.

wymóg - uwzględniający specyficzną sytuację i zdolność MŚP w ramach zalecenia 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. i zgodnie z zasadą "pierwszeństwo dla MŚP" - publikowania przez przedsiębiorstwa bilansu w dziedzinie CSR przynajmniej co dwa lub trzy lata; jest zdania, że ten wymóg poprawi przejrzystość i sprawozdawczość, a także wesprze widoczność i wiarygodność praktyk w zakresie CSR przez udostępnianie informacji dotyczących CSR wszystkim zainteresowanym stronom, w tym konsumentom, inwestorom oraz opinii publicznej, w sposób ukierunkowany,

27.

uważa, że klauzuli dotyczącej CSR mogą towarzyszyć inne przepisy; jest zdania, że:

28.

proponuje, aby w zawieranych przez UE umowach dwustronnych określono przepis - na podstawie programów wzmacniania wymiaru sprawiedliwości - dotyczący szkolenia sędziów i trybunałów zajmujących się prawem handlowym na temat kwestii praw człowieka i zgodności z międzynarodowymi konwencjami w sprawie praw pracowniczych i ochrony środowiska;

29.

proponuje utworzenie wspólnego monitorującego komitetu parlamentarnego dla każdej umowy o wolnym handlu, będącego forum wymiany informacji i dialogu między posłami do Parlamentu Europejskiego i parlamentarzystami krajów partnerskich; dodaje, że takie komitety monitorujące mogłyby również czuwać nad wdrażaniem rozdziału dotyczącego zrównoważonego rozwoju i klauzuli dotyczącej CSR, wydawać zalecenia skierowane do wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie umowy o wolnym handlu, m.in. w odniesieniu do ocen wpływu i w przypadkach udowodnionych naruszeń praw człowieka, praw społecznych czy konwencji w zakresie ochrony środowiska;

30.

proponuje stworzenie regularnego forum porównawczego dla sygnatariuszy światowego paktu ONZ (tzw. Global Compact), na którym mogliby oni przedstawiać do publicznej weryfikacji swoje programy z zakresu CSR i które dawałoby konsumentom możliwość porównania, a także stworzyłoby kulturę wysokich standardów i wzajemnej kontroli; taka przejrzystość zachęciłaby firmy do dobrowolnego osiągnięcia wyższych standardów CSR lub do ponoszenia kosztów kontroli ze strony mediów i opinii publicznej;

31.

wzywa Komisję do propagowania uwzględniania CSR w polityce handlowej na płaszczyźnie stosunków wielostronnych, na forach międzynarodowych, które popierały CSR, w szczególności OECD i MOP, a także w łonie WTO w okresie po Ad-Dausze;

32.

zwraca się o zbadanie, na tych właśnie forach, możliwości opracowania międzynarodowej konwencji ustanawiającej odpowiedzialność "państwa przyjmującego"⁽²³⁾ i "państwa pochodzenia"⁽²⁴⁾ i stanowiącej element przeciwdziałania naruszeniom praw człowieka przez przedsiębiorstwa wielonarodowe, a także do stosowania zasady eksterytorialności;

33.

zwraca się do Komisji o wspieranie rozwoju nowych stosunków między wielostronnymi agencjami zajmującymi się normami socjalnymi i w zakresie środowiska naturalnego a WTO, w celu zapewnienia większej spójności w skali międzynarodowej między polityką handlową a celami zrównoważonego rozwoju;

34.

potwierdza raz jeszcze poparcie dla utworzenia w łonie WTO komitetu ds. handlu i godnej pracy na wzór komitetu ds. handlu i środowiska naturalnego, w ramach którego będzie można omawiać m.in. kwestie norm socjalnych, szczególnie w kontekście zatrudniania dzieci, i CSR w powiązaniu z handlem międzynarodowym; ponownie proponuje dostosowanie procedury rozstrzygania sporów, aby umożliwić - w przypadkach, które dotyczą ewentualnego naruszania konwencji międzynarodowych w dziedzinie ochrony środowiska lub pracy - zasięganie przez specjalne grupy (panele) lub organy odwoławcze opinii właściwych organizacji międzynarodowych w celu określania stanowiska, które następnie może być podawane do wiadomości publicznej;

35.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji przewodniczącemu Rady Europejskiej, Radzie, Komisji, a także Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu, parlamentom państw członkowskich Unii Europejskiej, konferencji parlamentarnej nt. WTO i Międzynarodowej Konferencji Pracy.

Sprawozdanie roczne EBC za rok 2009 (2009/2201(INI)).

Dz.U.UE.C.2012.99E.101