Sprawa T-98/06: Skarga wniesiona w dniu 28 marca 2006 r. - Fédération nationale du Crédit agricole przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.131.44/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 czerwca 2006 r.

Skarga wniesiona w dniu 28 marca 2006 r. - Fédération nationale du Crédit agricole przeciwko Komisji

(Sprawa T-98/06)

(2006/C 131/83)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 3 czerwca 2006 r.)

Strony

Strona skarżąca: Fédération nationale du Crédit agricole (Paryż, Francja) [Przedstawiciele: adwokaci N. Lenoir i P.-A. Jeanneney]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 21 grudnia 2005 r. w sprawie N 531/2005 Francja - Środki związane z utworzeniem i funkcjonowaniem Banque Postale

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W dniu 26 stycznia 2005 r. władze francuskie poinformowały Komisję o podjętej przez nie decyzji o przeniesieniu działalności bankowej i ubezpieczeniowej prowadzonej przez La Poste na spółkę-córkę (Banque Postale), w której początkowo całość udziałów należała do La Poste. W dniu 21 lipca 2005 r. skarżąca złożyła do Komisji formalną skargę na podstawie art. 20 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 695/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE (obecnie art. 88 traktatu) (1), wskazując na niezgodność pomocy państwa przyznanej Banque Postale ze wspólnym rynkiem oraz wnosząc do Komisji o wszczęcie formalnej procedury dochodzenia.

Decyzją z dnia 21 grudnia 2005 r. Komisja stwierdziła, że przeniesienie usług finansowych La Poste na jej spółkę-córką nie przynosi Banque Postale korzyści gospodarczych oraz że środki związane z jej utworzeniem i funkcjonowaniem nie stanowią pomocy państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE. Chodzi tu o zaskarżoną decyzję.

Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi cztery zarzuty, z których pierwszy oparty jest na naruszeniu formalnej legalności, mianowicie na naruszeniu rozporządzenia nr 695/1999 w związku z tym, że Komisja, zdaniem skarżącej, postanowiła odłożyć niektóre kwestie do późniejszego zbadania oraz naruszeniu art. 88 ust. 2 WE w związku z tym, że Komisja odmówiła wszczęcia formalnej procedury dochodzenia.

W zarzucie drugim skarżąca podnosi, że uznając środki związane z utworzeniem i funkcjonowaniem Banque Postale za niestanowiące pomocy państwa, Komisja popełniła kilka błędów w ocenie, między innymi w odniesieniu do korzyści gospodarczych przedstawionych w złożonej przez nią skardze do Komisji oraz że w konsekwencji naruszyła ona art. 87 i art. 88 WE.

W zarzucie trzecim skarżąca zarzuca Komisji, że zaskarżona decyzja jest wadliwa pod względem formalnym z powodu braku uzasadnienia dotyczącego odmowy rozpatrzenia istotnych zarzutów podniesionych przez skarżącą w jej skardze do Komisji oraz z powodu wewnętrznie sprzecznego i niewystarczającego uzasadnienia w odniesieniu do niektórych szczegółowych kwestii rozważanych w decyzji.

W zarzucie czwartym skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła art. 43, art. 82 i art. 86 WE, ponieważ w swojej decyzji zaniechała ona dokonania oceny naruszeń swobody przedsiębiorczości i wolnej konkurencji, wynikających ze środków związanych z przedmiotem pomocy państwa wynikającej z książeczki oszczędnościowej A (livret A).

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 83, str.1