Sprawa T-91/16: Skarga wniesiona w dniu 29 lutego 2016 r. - Włochy/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.136.42

Akt nieoceniany

Wersja od: 18 kwietnia 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 29 lutego 2016 r. - Włochy/Komisja

(Sprawa T-91/16)

Język postępowania: włoski

(2016/C 136/58)

(Dz.U.UE C z dnia 18 kwietnia 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, P. Gentili, avvocato dello Stato)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności na podstawie art. 264 TFUE decyzji Komisji C(2015)9413 z dnia 17 grudnia 2015 r., notyfikowanej w dniu 18 grudnia 2015 r., dotyczącej zmniejszenia wkładu Europejskiego Funduszu Społecznego na Program Operacyjny Sycylia (Programma Operativo Sicilia), który wpisuje się we wspólnotowe ramy wsparcia na wspólnotowe interwencje strukturalne w regionach objętych celem nr 1 we Włoszech (POR Sicilia 2000-2006);

- orzeczenie w konsekwencji, by Komisja uwzględniła w całości wniosek o płatność końcową władz włoskich;

- obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Decyzja została przyjęta po przeprowadzeniu niezgodnych z prawem dwóch weryfikacji na podstawie art. 30 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiającego przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (Dz.U. L 161, s. 1), które zostały wznowione i powtórzone w audycie z 2008 r., po tym jak przynajmniej w odniesieniu do wszystkich wydatków poświadczonych do dnia 31 grudnia 2006 r. weryfikacje zostały przeprowadzone i zamknięte audytami z 2005 r. i 2006 r.

2. Zaskarżona decyzja narusza zasadę dobrej administracji, ponieważ Komisja powiadomiła o wynikach audytu z 2008 r. z opóźnieniem 18 miesięcy od chwili przeprowadzenia kontroli.

3. Zaskarżona decyzja wypacza okoliczności faktyczne, ponieważ nie uwzględnia okoliczności, że w okresie po audytach z 2005 r i. 2006 r. odsetek nieprawidłowości spadł z 53,13 % do 3,05 % w 2007 r. i do 1,45 % w latach 2008 i 2009.

4. Zaskarżona decyzja narusza zasadę proporcjonalności, gdyż nie uwzględnia, że wydatki poświadczone za trzy lata od 2007 r. do 2009 r., w których odsetki nieprawidłowości były minimalne, odpowiadały około połowie kwoty ogółem programu przypadającej na EFS.

5. Zaskarżona decyzja jest pozbawiona podstaw faktycznych i prawnych, ponieważ rozszerza stwierdzenie nieprawidłowości systemowych, które wystąpiły i zostały usunięte do dnia 31 grudnia 2006 r., również na kolejne trzy lata, nie przeprowadziwszy w tym zakresie żadnej konkretnej weryfikacji.

6. Zaskarżona decyzja obciążona jest też brakiem uzasadnienia. Zdaniem skarżącej decyzja ta stosuje metodę ekstrapolacji, polegającą na rozszerzeniu na wydatki nieskontrolowane odsetka nieprawidłowości stwierdzonego w odniesieniu do wydatków skontrolowanych, chociaż taka metoda jest dopuszczalna tylko na podstawie uregulowań dotyczących programowania na lata 2007-2013; niemniej dla lat 2007-2009 przyjmuje się odsetek nieprawidłowości wynoszący 8,39 %, chociaż władze włoskie wyjaśniły, że próbka na podstawie art. 10 rozporządzenia Komisji WE) nr 438/2001 z dnia 2 marca 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 dotyczącego zarządzania i systemów kontroli pomocy udzielanej w ramach funduszy strukturalnych (Dz.U. L 63, s. 21) nie była zrównoważona, ponieważ nie została utworzona losowo jak prawdziwa próbka statystyczna, lecz świadomie skoncentrowano ją na projektach, które zawierały czynniki ryzyka.