Sprawa T-903/16: Skarga wniesiona w dniu 119 grudnia 2016 r. - RE/Komisja Europejska.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.53.41

Akt nienormatywny

Wersja od: 20 lutego 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 119 grudnia 2016 r. - RE/Komisja Europejska

(Sprawa T-903/16)

Język postępowania: angielski

(2017/C 053/50)

(Dz.U.UE C z dnia 20 lutego 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: RE (Abu Dhabi, Zjednoczone Emiraty Arabskie) (przedstawiciel: adwokat S. Pappas)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- nakazanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Europejskiej SEC 10.20/06/15 z dnia 12 października 2016 r. w części dotyczącej rozporządzenia nr 45/2001, oraz nakazanie stronie pozwanej zapłatę na rzecz skarżącego słusznego zadośćuczynienia w wysokości dziesięciu tysięcy euro (10 000 EUR) za krzywdę spowodowaną bezprawną odmową udzielenia skarżącemu dostępu do jego danych osobowych;

- nakazanie stronie pozwanej przedstawienia dokumentu dotyczącego rekrutacji skarżącego zgodnie z art. 91 lit. c regulaminu postępowania przez Sądem lub, ewentualnie, podania tego dokumentu do wiadomości Sądu zgodnie z art. 104 wspomnianego regulaminu oraz nakazanie stronie pozwanej zapłatę na rzecz skarżącego zadośćuczynienia w wysokości trzydziestu tysięcy euro (30 000 EUR) za krzywdę wyrządzoną nieetycznym i bezprawnym przetwarzaniem jego danych osobowych w toku dochodzenia;

- obciążenie strony pozwanej jej własnymi kosztami, a także kosztami poniesionymi przez skarżącego w toku niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi o stwierdzenie nieważności skarżący podnosi, że zaskarżona decyzja jest obarczona całkowitym brakiem uzasadnienia, ponieważ nie powołano się w niej na żaden wyjątek, który mógłby uzasadnić odmowę udzielenia skarżącemu dostępu to danych osobowych.

Ponadto, skarżący podnosi, że w zakresie, w jakim w zaskarżonej decyzji odmówiono skarżącemu dostępu do jego danych osobowych w oparciu o przewidziany w art. 20 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 45/2001 ¹  wyjątek dotyczący ochrony dochodzenia, decyzję tę należy uznać za niezgodną z prawem, ponieważ nie wykazano w niej, w jaki sposób taki wyjątek nadal był stosowany po zakończeniu dochodzenia dotyczącego skarżącego.

Skarżący następnie podnosi, że oddalenie w zaskarżonej decyzji jego szczególnego wniosku o uzyskanie dostępu do danych w formie okrojonej/przeredagowanej, złożonego po raz pierwszy wraz ze skargą z dnia 21 września 2016 r., należy uznać za niezgodne z prawem, ponieważ we wspomnianej decyzji nie przedstawiono żadnych powodów, dla których ujawnienie skarżącemu danych osobowych w formie okrojonej było w tym przypadku niemożliwie, w szczególności po zakończeniu dochodzenia.

W uzasadnieniu żądana wypłaty zadośćuczynienia skarżący podnosi, że doznał krzywdy w wyniku niezgodnej z prawem odmowy przez Dyrekcję Generalną ds. Zasobów Ludzkich i Bezpieczeństwa udzielenia mu dostępu do danych osobowych, że doznał znaczącej krzywdy w zakresie awansu zawodowego w wyniku bezprawnego przetwarzania danych osobowych przez wspomnianą dyrekcję, a w szczególności w wyniku bezprawnego ujawnienia informacji dotyczących dochodzenia w celu utrudnienia rozwoju jego kariery, której do krzywdzie nie można zadośćuczynić wyłącznie poprzez stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji. W tym kontekście skarżący wnosi do Sądu o uwzględnienie dwóch dokumentów w celu rozpatrzenia przedstawionego przez skarżącego żądania zadośćuczynienia za krzywdę spowodowaną postępowaniem administracji i nakazanie stronie pozwanej wypłaty zadośćuczynienia za tę krzywdę.

¹ Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8, s. 1)