Sprawa T-886/19: Skarga wniesiona w dniu 28 grudnia 2019 r. - Design Light & Led Made in Europe i Design Luce & Led Made in Italy/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.61.59

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 lutego 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 28 grudnia 2019 r. - Design Light & Led Made in Europe i Design Luce & Led Made in Italy/Komisja

(Sprawa T-886/19)

Język postępowania: włoski

(2020/C 61/75)

(Dz.U.UE C z dnia 24 lutego 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: Design Light & Led Made in Europe (Mediolan, Włochy), Design Luce & Led Made in Italy (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: M. Maresca, D. Maresca i S. Pelleriti, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej C(2019) 7805, doręczonej w dniu 29 października 2019 r., którą została odrzucona skarga do Komisji złożona przez nią na Koninklijke Philips N.V.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 105 TFUE.

– Strona skarżąca podnosi naruszenie art. 105 TFUE przez to, że Komisja skorzystała niezgodnie z prawem z własnych uprawnień dyskrecjonalnych, decydując o nieprzeprowadzeniu bardziej szczegółowego postępowania wyjaśniającego w sprawie skargi złożonej przez stronę skarżącą. W tym względzie Komisja oparła się na nieprawidłowych ocenach przedstawionych dowodów naruszenia art. 101 i 102 TFUE, a poza tym nie uwzględniła należycie odnośnego utrwalonego orzecznictwa.

2. Zarzut drugi dotyczący błędnego zastosowania art. 102 TFUE.

– Zdaniem strony skarżącej zaskarżoną decyzją Komisja błędnie i bez jakiejkolwiek oceny o charakterze technicznym bądź prawnym przyjęła, że nie występuje prawdopodobieństwo stwierdzenia naruszenia art. 102 TFUE zarówno w odniesieniu do pozycji dominującej (dotyczącej istnienia programu patentów Philipsa i jego zachowania niezależnego od konkurentów i dostawców), jak i w odniesieniu do zachowań stanowiących nadużycie polegających na stosowaniu dyskryminujących cen, a także na narzucaniu zawierania umów licencyjnych z powodu rzekomych naruszeń zbioru patentów, które nigdy nie zostały wykazane.

3. Zarzut trzeci dotyczący błędnego zastosowania art. 101 TFUE

– Komisja błędnie oceniła dowody naruszenia art. 101 TFUE, uznając, iż nie występowało prawdopodobieństwo, by PLP ("Patent Licensing Program") i umowy koncesji krzyżowych między spółkami Philips, Osram i Zumtobel stanowiły porozumienie lub praktykę uzgodnioną w rozumieniu tej normy, przyjmując bez zweryfikowania jednostronny charakter zachowań (które w konsekwencji stanowią jednak przyznanie naruszenia art. 102 TFUE) i nie uwzględniając, że również porozumienie przygotowane jednostronnie, takie jak to, o którym tu umowa, może - wręcz przeciwnie - kryć właśnie porozumienie zakazane. Do tego dochodzi fakt, że podmioty składające skargę do Komisji nie były zobowiązane do wykazania rzeczywistej szkody dla rynku dostawców, gdyż wystarczało, by przedstawiły dowody, na podstawie których mogła i powinna była ona przeprowadzić pogłębioną analizę.