Sprawa T-884/19: Skarga wniesiona w dniu 30 grudnia 2019 r. - Folschette i in./Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.61.58

Akt nienormatywny
Wersja od: 24 lutego 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 30 grudnia 2019 r. - Folschette i in./Komisja
(Sprawa T-884/19)

Język postępowania: francuski

(2020/C 61/74)

(Dz.U.UE C z dnia 24 lutego 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: Marc Folschette (Leudelange, Luksemburg), Tetyana Grygorenko (Leudelange) i Professional Business Solutions SA (Leudelange) (przedstawiciel: adwokat N. Bauer)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie, że skarga jest dopuszczalna;
stwierdzenie, że skarga jest zasadna;
stwierdzenie powstania odpowiedzialności pozaumownej strony pozwanej;
zasądzenie od strony pozwanej następujących kwot z wyżej wymienionych powodów:
na rzecz Marca Folschette'a kwoty w wysokości 219 210 EUR (słownie: dwieście dwadzieścia cztery tysiące dwadzieścia pięć euro i dziewięćdziesiąt pięć centów);
na rzecz Tetyany Grygorenko kwoty w wysokości 75 000 EUR (słownie: siedemdziesiąt pięć tysięcy euro);
na rzecz spółki akcyjnej Professional Business Solutions SA kwoty w wysokości 500 000 EUR (słownie: pięćset tysięcy euro);
wraz z określonymi przez prawo odsetkami ustawowymi, naliczanymi od dnia ogłoszenia wyroku uniewinniającego wydanego przez Sąd Apelacyjny w dniu 11 stycznia 2017 r., w przeciwnym razie od dnia wystąpienia z niniejszym powództwem, do dnia zapłaty;
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania;
zastrzeżenie możliwości powołania się przez skarżących na wszelkie inne prawa, podniesienia przez nich innych zarzutów i wniesienia innych skarg.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu swojej skargi skarżący podnoszą jeden zarzut, dotyczący wystarczająco poważnego naruszenia normy prawa europejskiego mającej na celu przyznanie praw jednostkom. Skarżący zarzucają Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), który należy do struktur Komisji Europejskiej, umyślne naruszenie szeregu przepisów prawa europejskiego w sposób wystarczająco poważny poprzez ciężkie i oczywiste naruszenie granic swoich uprawnień dyskrecjonalnych. OLAF nie wywiązał się z obowiązku przestrzegania zasady domniemania niewinności ani z prawnego obowiązku zbadania zarówno okoliczności obciążających, jak i uniewinniających oraz zamknięcia dochodzenia, jeżeli nie doprowadziło ono do ujawnienia okoliczności obciążających. Naruszenia te stanowią bezpośrednią przyczynę pewnej, bezpośredniej i rzeczywistej szkody poniesionej przez skarżących, za którą żądają oni odszkodowania na podstawie art. 340 i 268 TFUE.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.