Sprawa T-87/19: Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2019 r. - Broughton/Eurojust.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.139.68

Akt nieoceniany

Wersja od: 15 kwietnia 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2019 r. - Broughton/Eurojust

(Sprawa T-87/19)

Język postępowania: niderlandzki

(2019/C 139/71)

(Dz.U.UE C z dnia 15 kwietnia 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Jon Broughton (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat D.C. Coppens) Strona pozwana: Eurojust

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności podważanych decyzji Eurojust 62/2018/AD z dnia 20 listopada 2018 r., AD 2018-26 i AD 2018-27 z dnia 4 maja 2018 r. oraz decyzji w sprawie windykacji środków z dnia 4 maja 2018 r. na podstawie art. 270 TFUE;

- stwierdzenie, że francuski należy uznać za drugi język J. Broughtona, a niderlandzki za jego trzeci język;

- stwierdzenie, że zarządzona wobec skarżącego windykacja jest niezgodna z prawem i nakazanie jej zaprzestania oraz stwierdzenie, że skarżący musi otrzymać zwrot kwot pobranych przez Eurojust;

- stwierdzenie, że Eurojust musi przywrócić skarżącego do takiej samej sytuacji prawnej, w jakiej znajdował się przed wydaniem zaskarżonych decyzji;

- obciążenie Eurojustu kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy skierowany przeciwko wszystkim podważanym decyzjom:

- dochodzenie nie zostało przeprowadzone w sposób obiektywny i staranny;

- okoliczności stanowiące podstawę podważanych decyzji nie zostały ustalone w oparciu o staranne i bezstronne dochodzenie;

- decyzja jest bezzasadna pod względem faktycznym;

- interesy skarżącego nie zostały wystarczająco uwzględnione, z naruszeniem zasady "równości broni".

2. Zarzut drugi dotyczący, skierowany przeciwko nakazom AD 2018-26 i AD 2018-27: decyzje są bezzasadne pod względem faktycznym

- fakty leżące u podstaw decyzji nie mogą stanowić uzasadnienia dla decyzji;

- fakty zostały nieprawidłowo ustalone;

- dowody zostały nieprawidłowo ocenione.

3. Zarzut trzeci dotyczący decyzji o windykacji należności

- decyzja jest bezzasadna pod względem faktycznym;

- decyzja jest niewystarczająco uzasadniona.