Sprawa T-87/11: Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2011 r. - GRP Security przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.120.13/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 16 kwietnia 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2011 r. - GRP Security przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu

(Sprawa T-87/11)

(2011/C 120/33)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 16 kwietnia 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: GRP Security (Bertrange, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat G. Osch)

Strona pozwana: Trybunał Obrachunkowy Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– uwzględnienie zarzutów strony skarżącej przedstawionych w ramach niniejszej skargi,

– z zastrzeżeniem wszelkich zarzutów, okoliczności faktycznych i środków dowodowych jakie zostaną następnie przedstawione,

– uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną w zakresie wymogów formalnych,

– uznanie jej za zasadną co do istoty,

– stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji z wyżej wskazanych powodów,

– zastrzeżenie dla strony skarżącej prawa dochodzenia odszkodowania za szkodę poniesioną w wyniku niezgodnego z prawem działania Trybunału Obrachunkowego,

– obciążenie Trybunału Obrachunkowego kosztami postępowania,

– zastrzeżenie dla strony skarżącej wszelkich pozostałych praw, roszczeń, żądań i środków prawnych.

Zarzuty i główne argumenty

Strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Trybunału Obrachunkowego Unii Europejskiej dotyczących, po pierwsze, kary administracyjnej w postaci wykluczenie skarżącej z umów i dotacji finansowanych z budżetu Unii Europejskiej na okres trzech miesięcy oraz, po drugie, rozwiązania umowy ramowej na usługi nr LOG/2026/10/2, zatytułowanej "różnorodne usługi w zakresie ochrony".

Na poparcie skargi skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1) Zarzut pierwszy oparty na naruszeniu zasady proporcjonalności, prawa do obrony i prawa do rzetelnego procesu, w zakresie w jakim skarżąca działała w dobrej wierze, gdyż nie była autorem podrobionych i fałszywych oświadczeń złożonych przez jednego z jej pracowników oraz w zakresie w jakim Trybunał Obrachunkowy mógł, zamiast rozwiązania umowy, zażądać zastąpienia wskazanego pracownika.

2) Zarzut drugi oparty na oczywistym błędzie w ocenie, w zakresie w jakim Trybunał Obrachunkowy nie uwzględnił wszystkich elementów zawartych w dokumentacji.

3) Zarzut trzeci oparty na naruszeniu art. 93, art. 94 i art. 96 rozporządzenia finansowego, gdyż strona skarżąca nie przedstawiła żadnej błędnej informacji jak też nie złożyła żadnego fałszywego oświadczenia w ramach wskazanej procedury udzielenia zamówienia.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.