Sprawa T-868/19: Skarga wniesiona w dniu 20 grudnia 2019 r. - Nouryon Industrial Chemicals i in./Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.68.47

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 marca 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 20 grudnia 2019 r. - Nouryon Industrial Chemicals i in./Komisja

(Sprawa T-868/19)

Język postępowania: angielski

(2020/C 68/56)

(Dz.U.UE C z dnia 20 grudnia 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Nouryon Industrial Chemicals BV (Amsterdam, Niderlandy), Knoell NL BV (Maarssen, Niderlandy), Grillo-Werke AG (Duisburg, Niemcy), PCC Trade & Services GmbH (Duisburg) (przedstawiciele: R. Cana, G. David, lawyers, i Z. Romata, Solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– uznanie skargi za dopuszczalną i zasadną;

– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości;

– nakazanie stronie pozwanej pokrycia kosztów ww. postępowań oraz;

– podjęcie innych środków, które Sąd uzna za właściwe.

Zarzuty i główne argumenty

W swej skardze wnoszący ją żądają od Trybunału stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Komisji z dnia 16 października 2019 r. w sprawie kontroli zgodności rejestracji eteru dimetylowego, której podjęcie jest delegowane przez ECHA na Komisję zgodnie z art. 51 ust. 7 rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów ¹ .

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziewięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, dotyczący tego, że pozwana działała ultra vires i dopuściła się naruszenia art. 51 ust. 7 rozporządzenia REACH ²  przyjmując zaskarżoną decyzję w dziedzinie, w której komitet państw członkowskich Europejskiej Agencji Chemikaliów osiągnął jednomyślnego porozumienie, choć art. 51 ust. 7 rozporządzenia REACH uprawnia Komisję do podjęcia decyzji jedynie wówczas, gdy komitet państw członkowskich "nie osiągnie jednomyślnego porozumienia".

2. Zarzut drugi, dotyczący tego, że pozwana dopuściła się oczywistego błędu w ocenie i naruszenia art. 13 ust. 3 rozporządzenia REACH, ponieważ badanie eteru dimetylowego (zwanego dalej "substancją") w określonych w zaskarżonej decyzji stężeniach jest technicznie niemożliwe do przeprowadzenia, a ponadto jest niezgodne z metodami badań określonymi w przepisach wskazanych w art. 13 ust. 3 rozporządzenia REACH.

3. Zarzut trzeci, dotyczący tego, że pozwana dopuściła się oczywistego błędu w ocenie żądając przeprowadzenia badań, które nie dostarczają istotnych informacji na temat badanej substancji.

4. Zarzut czwarty, dotyczący tego, że pozwana dopuściła się oczywistego błędu w ocenie i naruszenia kolumny 2 sekcji 8.7.3 załącznika X do rozporządzenia REACH żądając dodania kohort 2A/2B do rozszerzonego badania szkodliwego działania na rozrodczość na jednym pokoleniu.

5. Zarzut piąty, dotyczący tego, że pozwana działała ultra vires i dopuściła się naruszenia kolumny 1 sekcji 8.7.3 załącznika X do rozporządzenia REACH oraz art. 25 tego rozporządzenia żądając przeprowadzenia badania służącego wyznaczeniu zakresów dawki.

6. Zarzut szósty, dotyczący tego, że pozwana działała ultra vires i dopuściła się naruszenia art. 41 rozporządzenia REACH i załącznika XI do tego rozporządzenia nie umożliwiając skarżącym powołania się na podnoszoną przez nie niezgodność z określonymi w rozporządzeniu REACH wymogami poprzez przedstawienie dostosowania wymogów w zakresie badań, zamiast, zgodnie z wymogami, badań jako takich.

7. Zarzut siódmy, dotyczący tego, że pozwana działała ultra vires i dopuściła się naruszenia art. 41 rozporządzenia REACH wyciągając w zaskarżonej wniosek w drodze analogii.

8. Zarzut ósmy, dotyczący tego, że pozwana dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, nie wzięła pod uwagę istotnych informacji i dopuściła się naruszenia kolumny 2 sekcji 8.7.2 załącznika IX do rozporządzenia REACH żądając przeprowadzenia prenatalnego badania toksyczności rozwojowej (prenatal developmental toxicity study, PNDT, metoda badawcza: EU B.31/OECD TG 414) na królikach przy narażeniu przez drogi oddechowe.

9. Zarzut dziewiąty, dotyczący tego, że pozwana dopuściła się naruszenia unijnej zasady proporcjonalności i art. 25 rozporządzenia REACH a) żądając przeprowadzenia badań, które są niepotrzebne i nieodpowiednie ze względu na to, iż przeprowadzenie ich zgodnie z wymogami pozwanej jest niemożliwe technicznie i nie dostarczają one żadnych istotnych informacji na temat badanej substancji, b) żądając przeprowadzenia niepotrzebnego badania służącego wyznaczeniu zakresów dawki wiążącego się ze znaczną śmiertelnością zwierząt, co jest sprzeczne z wymaganiami określonymi w art. 25 rozporządzenia REACH oraz c) rezygnując z przyjęcia mniej uciążliwej opcji.

¹ C(2019) 7336 final.

² Rozporządzenie (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. 2006 L 396, s. 1).