Sprawa T-866/19: Skarga wniesiona w dniu 19 grudnia 2019 r. - Ryanair/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.68.45

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 marca 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 19 grudnia 2019 r. - Ryanair/Komisja

(Sprawa T-866/19)

Język postępowania: angielski

(2020/C 68/54)

(Dz.U.UE C z dnia 19 grudnia 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ryanair DAC (Swords, Irlandia), Laudamotion GmbH (Schwechat, Austria) (przedstawiciele: adwokaci E. Vahida i I. Metaxas-Maranghidis)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji i

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Strona skarżąca wnosi do Sądu o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2019/1585 ¹ .

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

W zarzucie pierwszym strona skarżąca podnosi, że decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/1585 narusza obowiązek uzasadnienia i zasadę swobody świadczenia usług, ponieważ Komisja nie zbadała istnienia nadrzędnego interesu ogólnego, który uzasadnia ograniczenie zasady swobody świadczenia usług wprowadzone przez zasady podziału ruchu lotniczego dla portów lotniczych Schiphol i Lelystad.

Zarzut drugi, podniesiony posiłkowo, dotyczy naruszenia przez decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2019/1585 zasady swobody świadczenia usług i art. 19 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 ² , ponieważ nie wykazano osiągnięcia możliwości przepustowych portu lotniczego Schiphol i większej korzyści z lotów transferowych, które mają być wspierane przez zasady podziału ruchu lotniczego.

Zarzut trzeci dotyczy naruszenia przez decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2019/1585 zasady swobody świadczenia usług i art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1008/2008 z powodu dyskryminacji wprowadzonej przez zasady podziału ruchu lotniczego bez obiektywnego uzasadnienia.

Zarzut czwarty dotyczy naruszenia przez decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2019/1585 zasady swobody świadczenia usług i art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1008/2008 z powodu braku proporcjonalności zasad podziału ruchu lotniczego i nieprzeprowadzenia przez Komisję badania dostępności mniej kosztownych środków.

Zarzut piąty dotyczy naruszenia rozporządzenia Rady (EWG) nr 95/93 ³ , ponieważ Komisja nie zbadała zgodności z procedurą wyznaczenia portu lotniczego Lelystad jako portu koordynowanego oraz z powodu ustanowienia związku między czasami na start lub lądowanie a miejscami docelowymi oraz sprzeczności z ogólnymi zasadami rozporządzenia (EWG) nr 95/93.

Zarzut szósty dotyczy naruszenia 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1008/2008 ze względu na to, że Komisja nie zbadała spełnienia warunku, by porty lotnicze oferowały przewoźnikom lotniczym niezbędne usługi i nie ograniczały w zbyt dużym stopniu ich możliwości prowadzenia działalności zarobkowej.

¹ Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/1585 z dnia 24 września 2019 r. w sprawie ustanowienia zasad podziału ruchu lotniczego na podstawie art. 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 w odniesieniu do portów lotniczych Amsterdam-Schiphol i Amsterdam-Lelystad (Dz.U. 2019, L 246, s. 24).

² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (Dz.U. 2008, L 293, s. 3)

³ Rozporządzenie Rady (EWG) nr 95/93 z dnia 18 stycznia 1993 r. w sprawie wspólnych zasad przydzielania czasu na start lub lądowanie w portach lotniczych Wspólnoty (Dz.U. 1993, L 14, s. 1).