Sprawa T-863/16: Skarga wniesiona w dniu 5 grudnia 2016 r. - Le Pen/Parlament.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.38.48/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 6 lutego 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 5 grudnia 2016 r. - Le Pen/Parlament

(Sprawa T-863/16)

Język postępowania: francuski

(2017/C 038/64)

(Dz.U.UE C z dnia 6 lutego 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: Jean-Marie Le Pen (Saint-Cloud, Francja) (przedstawiciele: adwokaci M. Ceccaldi i J.-P. Le Moigne) Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji kwestorów Parlamentu Europejskiego z dnia 4 października 2016 r., ze względu na to, że utrzymuje ona w mocy jedynie decyzję o odzyskaniu od Jean-Marie Le Pena kwoty 320 026,23 EUR;

- stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego z dnia 29 stycznia 2016 r.;

- stwierdzenie nieważności noty obciążeniowej nr 2016-195 z dnia 4 lutego 2016 r.;

- obciążenie Parlamentu Europejskiego całością kosztów postępowania;

- zasądzenie od Parlamentu Europejskiego zapłaty na rzecz Jean-Marie Le Pena kwoty 50 000,00 EUR z tytułu zwrotu podlegających zwrotowi wydatków.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący uchybień wpływających na formalną legalność zaskarżonych aktów. Zarzut ten dzieli się na trzy części.

- Część pierwsza, zgodnie z którą kompetencja w zakresie decyzji finansowych, które dotyczą partii politycznych i tym samym posłów, należy do Prezydium Parlamentu Europejskiego, a nie do sekretarza generalnego lub do kwestorów.

- Część druga, zgodnie z którą Prezydium Parlamentu Europejskiego nie może zmieniać charakteru i zakresu swoich kompetencji. Sekretarz generalny nie dysponuje bowiem należytym upoważnieniem udzielonym przez przewodniczącego Prezydium Parlamentu Europejskiego, na którego podstawie mógłby on przyjąć i doręczyć decyzję z dnia 29 stycznia 2016 r., w której chodzi o kwestie finansowe dotyczące posła. Kwestorzy nie mogą również posiadać kompetencji do przyjęcia decyzji z dnia 4 października 2016 r., kiedy mają rozstrzygać w przedmiocie "decyzji" przyjętej przez równie niekompetentny organ administracyjny, a mianowicie sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego.

- Część trzecia dotycząca braku uzasadnienia decyzji kwestorów Parlamentu Europejskiego.

2. Zarzut drugi dotyczący uchybień wpływających na materialną legalność zaskarżonych aktów. Zarzut ten dzieli się na osiem części.

- Część pierwsza, zgodnie z którą celem decyzji kwestorów nie jest ustalenie nienależnego domniemanie charakteru wypłaconych kwot. W związku z tym decyzja ta nie jest pełna, ze względu na to, że dotyczy jedynie zwrotu tych kwot. Nie istnieje ponadto na tym etapie decyzja odnosząca się do ustalenia, że kwoty wypłacone stronie skarżącej były rzeczywiście nienależne, a zatem akt sekretarza generalnego powinien zostać cofnięty, tak jak i decyzja nakazująca zwrot spornych kwot.

- Część druga, zgodnie z którą zaskarżone akty są obarczone oczywistym błędem w ocenie.

- Część trzecia dotycząca naruszenia zasady proporcjonalności.

- Część czwarta dotycząca ciężaru dowodu, w zakresie w jakim do strony skarżącej nie należy wykazanie, że dany asystent faktycznie pracował dla niej i że prace które on wykonywał były konieczne i bezpośrednio związane z mandatem parlamentarnym strony skarżącej.

- Część piąta, zgodnie z którą zaskarżone akty naruszają prawa polityczne asystentów krajowych.

- Część szósta, zgodnie z którą zaskarżone akty stanowią nadużycie władzy i nadużycie proceduralne.

- Część siódma, zgodnie z którą zaskarżone akty mają dyskryminacyjny charakter. Jedynym zamiarem zaskarżonych decyzji jest ponadto wyrządzenie szkody działalności politycznej strony skarżącej.

- Część ósma dotycząca naruszenia niezależności strony skarżącej jako posła do Parlamentu Europejskiego.