Sprawa T-833/17: Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2017 r. - Ryanair i Aiport Marketing Services / Komisja Europejska.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.63.21/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 lutego 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2017 r. - Ryanair i Aiport Marketing Services / Komisja Europejska

(Sprawa T-833/17)

Język postępowania: angielski

(2018/C 063/29)

(Dz.U.UE C z dnia 19 lutego 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ryanair DAC (Swords, Irlandia) i Aiport Marketing Services Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: adwokaci E. Vahida oraz I.G. Metaxas-Maranghidis)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Skarżące wnoszą do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 -4, art. 2, art. 3 i art. 4 decyzji (UE) 2017/1861 ¹  w zakresie, w jakim owe postanowienia dotyczą skarżących;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżące podnoszą osiem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia w zaskarżonej decyzji zasady dobrej administracji wyrażonej w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz prawa skarżących do obrony.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez Komisję art. 107 ust. 1 TFUE i obowiązku uzasadnienia, ponieważ zamiast zastosować test prywatnego inwestora do stosunków handlowych pomiędzy portem lotniczym Cagliari i skarżącymi, w tym do domniemanych wypłat pomocy, zastosowała ona test wynikający z wyroku Altmark, pomimo że zostały one dokonane na podstawie umów zawartych przed przyjęciem ustawy 10/2010.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez Komisję zasady niedyskryminacji poprzez niezastosowanie testu prywatnego inwestora do zawartych pomiędzy portem lotniczym Cagliari i skarżącymi umów, ze względu na okoliczność, że Region Sardynia był jedynie mniejszościowym akcjonariuszem postu lotniczego Cagliri.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia przez Komisję art. 107 ust. 1 TFUE ze względu na niewskazanie portu lotniczego Cagliari jako beneficjenta pomocy.

5. Zarzut piąty, zgodnie z którym nawet przy założeniu, że port lotniczy Cagliari nie był beneficjentem ustawy 10/2010, Komisja naruszyła art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ powinna była zastosować test prywatnego inwestora do postępowania Regionu Sardynia, również jeżeli zakładała, że port lotniczy Cagliari był biernym "pośrednikiem" przy transferze funduszy regionu.

6. Zarzut szósty, zgodnie z którym nawet przy dalszym założeniu, że ustawa 10/2010 dotyczy usług w ogólnym interesie gospodarczym i że test prywatnego inwestora nie ma zastosowania, zaskarżona decyzja naruszałby jednak art. 107 ust. 1, TFUE, ponieważ stwierdza ona niesłusznie, że płatności za usługi marketingowe stanowią ukryte subsydia na eksploatację połączeń lotniczych.

7. Zarzut siódmy dotyczący naruszenia przez Komisję art. 107 ust. 1 TFUE ze względu na niewykazanie selektywności.

8. Zarzut ósmy, zgodnie z którym nawet w razie, gdyby Sąd miał stwierdzić istnienie pomocy, Komisja naruszyła art. 108 ust. 2 TFUE, popełniając oczywisty błąd w wydanych państwu członkowskiemu instrukcjach dotyczących ustalenia kwoty pomocy podlegającej odzyskaniu.

¹ Decyzja Komisji (UE) 2017/1861 z dnia 29 lipca 2016 r. w sprawie pomocy państwa SA.33983 (2013/C) (ex 2012/NN) (ex 2011/ N) - wdrożonej przez Włochy - Rekompensata dla portów lotniczych na Sardynii z tytułu obowiązków świadczenia usługi publicznej (UOIG) (Dz.U. 2017, L 268, s. 1).