Sprawa T-831/14: Skarga wniesiona w dniu 24 grudnia 2014 r. - Alfamicro - Sistemas de Computadores, Sociedade Unipessoal, Lda/Komisja Europejska.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.73.42

Akt nieoceniany

Wersja od: 2 marca 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 24 grudnia 2014 r. - Alfamicro - Sistemas de Computadores, Sociedade Unipessoal, Lda/Komisja Europejska

(Sprawa T-831/14)

Język postępowania: portugalski

(2015/C 073/54)

(Dz.U.UE C z dnia 2 marca 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Alfamicro - Sistemas de Computadores, Sociedade Unipessoal, Lda (Cascais, Portugalia) (przedstawiciele: G. Gentil Anastácio i D. Pirra Xarepe)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 28 października 2014 r. przyjętej w ramach wykonania Audytu Finansowego 12-DAS-03 dotyczącego Grant Agreement nr 238882 ze wszystkimi tego skutkami prawnymi, jakie wynikają z tego wynikają, w szczególności poprzez unieważnienia zawartego w niej wezwania do zapłaty wierzytelności w kwocie 467 131 EUR, i ustanowienia wierzytelności w tej samej wysokości na rzecz skarżącej.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności. W ramach projektu Save Energy skarżąca i Komisja zawarły Grant Agreement, którego przedmiotem jest wspólne finansowanie tego projektu. Skarżąca twierdzi, że zrealizowała wszelkie cele wynikające z projektu oraz że Komisja w ww. decyzji z dnia 28 października 2014 r. (zwanej dalej "zaskarżoną decyzją"), wzięła pod uwagę jedynie aspekty formalne o charakterze czysto rachunkowym i dokumentowym, nie uwzględniając uzyskanych wyników. Zwrot zażądanej kwoty oznaczałby nadmierny ciężar, zważywszy na jej status PME, i ograniczałby swobodę działania skarżącej, naruszając w ten sposób zasadę proporcjonalności.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasad uzasadnionych oczekiwań i dobrej administracji. Z jednej strony Komisja nigdy nie zgłosiła sprzeciwu co do metody pracy stosowanej przez skarżącą w okresie 32 miesięcy trwania projektu. Skarżąca wywnioskowała z takiego zachowania, że Komisja zaakceptowała przedstawione dowody, z którego to względu zaskarżona decyzja narusza w poważny sposób pewność prawa. Z drugiej strony, nie stwierdziwszy w tym okresie nieprawidłowości zarzucanych w spornej decyzji, Komisja spowodowała powstanie po stronie skarżącej przekonania co do prawidłowości jej zachowania. Wywołane w ten sposób przekonanie powinno być chronione zasadą uzasadnionych oczekiwań i zaufania, z której wynika, że Komisja naruszyła obowiązek kontroli i naruszyła w związku z tym obowiązek dobrej administracji.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia umowy, ponieważ Komisja dopuściła się poważnych błędów w ustaleniach, gdyż nie uwzględniła wyjaśnień i argumentów przedstawionych przez skarżącą i dokonała błędnej oceny dokumentów i informacji, jakie skarżąca dostarczyła w tym celu. Przyjmując zaskarżoną decyzję Komisja naruszyła Grant Agreement. Skarżąca uważa, że wykazano w korespondencji z Komisją, że postanowienia umowy były wykonywane i zostały spełnione przesłanki konieczne dla uzyskania finansowania w ramach projektu Save Energy.

4. Czwarty zarzut dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia, ponieważ uzasadnienie zawarte w decyzji Komisji jest zbyt zwięzłe i nie opisuje lub nie wyjaśnia okoliczności faktycznych lub czynności, jakie były przedmiotem dochodzenia i oceny.