Sprawa T-817/14: Skarga wniesiona w dniu 18 grudnia 2014 r. - Zoofachhandel Züpke/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.89.30

Akt nieoceniany

Wersja od: 16 marca 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 18 grudnia 2014 r. - Zoofachhandel Züpke/Komisja

(Sprawa T-817/14)

Język postępowania: niemiecki

(2015/C 089/36)

(Dz.U.UE C z dnia 16 marca 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Zoofachhandel Züpke GmbH (Wesel, Niemcy), Zoohaus Bürstadt, Helmut Ofenloch GmbH & Co. KG (Bürstadt, Niemcy), Zoofachgeschäft - Vogelgroßhandel Import-Export Heinz Marche (Heinsberg, Niemcy), Rita Bürgel (Uthleben, Niemcy), Norbert Kass (Altenbeken, Niemcy) (przedstawiciel: Rechtsanwältin C. Correll)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- zasądzenie od pozwanej naprawienia szkody, jaka wystąpiła u skarżących wskutek wydania zawartego w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 318/2007 z dnia 23 marca 2007 r. (Dz.U. L 84, s. 7) lub w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 139/2013 z dnia 7 stycznia 2013 r. (Dz.U. L 47, s. 1) zakazu o niemalże światowym zasięgu dotyczącego przywozu do UE ptaków złowionych w środowisku naturalnym i obejmującego okres od dnia 7 stycznia 2013 r. do dnia dzisiejszego;

- obciążenie Komisji kosztami sądowymi i pozasądowymi.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi, po pierwsze, że Komisja wskutek bezkrytycznej kontynuacji zakazu przywozu o nadzwyczaj szerokim zasięgu geograficznym naruszyła przysługującą skarżącym wolność prowadzenia działalności oraz - częściowo - prawo własności. Zakaz ten w świetle istniejących w każdym razie od roku 2010 dostępnych badań naukowych nie jest do uzasadnienia poprzez względy wyższej rangi, takie jak ochrona zdrowia.

Po drugie, skarżący stoją na stanowisku, że Komisja poprzez kontynuację zakazu przywozu naruszyła zasadę proporcjonalności, jak również zasadę starannego wykonywania czynności, ponieważ nie uwzględniono w wystarczającym stopniu ani aktualnego stanu danych, ani odpowiedniego stanu wiedzy. Zakaz o światowym zasięgu dotyczący przywozu do UE ptaków złowionych w środowisku naturalnym opierał się niezmiennie na stanie wiedzy i przypuszczeniach z roku 2005, kiedy to po raz pierwszy - z rejonów Azji począwszy - rozprzestrzeniła się w Europie i wymagała pilnego działania tzw. ptasia grypa. Stan wiedzy uzyskany z biegiem kolejnych lat nie uzasadniał już w opinii skarżących, w każdym razie od roku 2010, tak szeroko określonego geograficznego zasięgu zakazu przywozu. Ponadto w między czasie do uwzględnienia były możliwe i konieczne inne, bardziej skuteczne środki oraz wyraźnie w mniejszym stopniu obciążające skarżących, jak np. konsekwentnie prowadzony monitoring ptaków wędrownych.

Po trzecie, skarżący wywodzą, że ponieśli rzeczywistą i pewną szkodę oraz że pomiędzy tą szkodą a sprzecznym z prawem działaniem Komisji istnieje związek przyczynowo-skutkowy.