Sprawa T-80/09 P: Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 9 grudnia 2008 r. w sprawie F-52/05 Q przeciwko Komisji, wniesione w dniu 23 lutego 2009 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2009.102.28/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-80/09 P)
(2009/C 102/43)
(Dz.U.UE C z dnia 1 maja 2009 r.)
Język postępowania: francuski
Strony
Wnoszący odwołanie: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: V. Joris i B. Eggers, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Q (Bruksela, Belgia)
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 9 grudnia 2008 r. w sprawie F-52/05 w zakresie, w jakim uwzględnia on drugi zarzut dotyczący bezprawności dorozumianego odrzucenia rozwiązania mającego na celu odseparowanie, a także żądania o odszkodowanie w związku z rozwiązaniem mającym na celu odseparowanie i naruszeniem obowiązku staranności;
– oddalenie skargi wniesionej przez Q do Trybunału do spraw Służby Publicznej w sprawie F-52/05 w zakresie, w jakim została uwzględniona przez Sąd do spraw Służby Publicznej;
– orzeczenie, według stosowanych przepisów, w sprawie kosztów postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej oraz kosztów postępowania odwoławczego;
– ewentualnie,
– uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 9 grudnia 2008 r. w sprawie F-52/05;
– przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd do spraw Służby Publicznej;
– orzeczenie, że rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszym odwołaniu Komisja wnosi o uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej (SSP) z dnia 9 grudnia 2008 r. wydanego w sprawie F-52/05 Q przeciwko Komisji, na mocy którego SSP stwierdził nieważność decyzji Komisji oddalającej wniosek o wsparcie złożony przez Q w związku z rzekomym nękaniem psychicznym w zakresie, w jakim nie zostały podjęte tymczasowe rozwiązania mające na celu odseparowanie, i zasądził od Komisji zapłatę na rzecz Q kwoty 18.000 EUR tytułem zadośćuczynienia.
Na poparcie swojego odwołania Komisja podnosi dwa zarzuty dotyczące:
– naruszenia prawa poprzez orzeczenie, że "pewne naruszenie obowiązku staranności" stanowi zachowanie niezgodne z prawem powodujące odpowiedzialność pozaumowną Komisji, w zakresie, w jakim i) uchybienie obowiązkowi staranności nie jest wystarczająco istotne, aby powstała odpowiedzialność pozaumowna Komisji, i ii) SSP orzekł, że nastąpiło uchybienie temu obowiązkowi staranności, podczas gdy nie doszło do nękania psychicznego w rozumieniu art. 12a regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich;
– naruszenia prawa poprzez orzeczenie, że dorozumiane odrzucenie rozwiązania mającego na celu odseparowanie powoduje odpowiedzialność Komisji z tytułu czynów niedozwolonych, w zakresie, w jakim SSP pominął zbadanie, czy doszło do wystarczająco istotnego naruszenia normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom.