Sprawa T-8/18: Skarga wniesiona w dniu 11 stycznia 2018 r. - easyJet Airline / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.94.29

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 marca 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 11 stycznia 2018 r. - easyJet Airline / Komisja

(Sprawa T-8/18)

(2018/C 094/39) Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 12 marca 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: easyJet Airline Co. Ltd (Luton, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: P. Willis, Solicitor i adwokat E. Bourtzalas)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2017/1861 ¹  w całości, a w każdym razie w zakresie, w jakim dotyczy ona przyznanej skarżącej domniemanej bezprawnej pomocy państwa oraz

- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest dotknięta oczywistym błędem w ocenie co do faktów i co do prawa w odniesieniu do stwierdzenia, iż operatorzy portów lotniczych działali jedynie w charakterze "pośredników" władz regionalnych Sardynii, a zatem, że środki finansowe przekazane przez nich skarżącej obejmowały zasoby państwowe i można przypisać je państwu.

2. Zarzut drugi, dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest dotknięta oczywistym błędem w ocenie co do faktów i co do prawa w odniesieniu do stwierdzenia, że środki finansowe przekazane skarżącej przez operatorów portów lotniczych przysporzyły skarżącej nienależnej korzyści, a w szczególności, iż Komisja błędnie zastosowała zasadę prywatnego inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej.

3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest dotknięta oczywistym błędem w ocenie co do faktów i co do prawa w odniesieniu do stwierdzenia, iż finansowanie zainteresowanych przedsiębiorstw lotniczych zakłóca konkurencję lub grozi jej zakłóceniem i wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

4. Zarzut czwarty, dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest dotknięta oczywistym błędem w ocenie co do faktów i co do prawa w odniesieniu do stwierdzenia, zgodnie z którym domniemana pomoc, którą Komisja uznała przyznaną skarżącej, nie mogła być zatwierdzona jako zgodna z rynkiem wewnętrznym na podstawie jednego z odstępstw określonych w art. 107 ust. 3 TFUE.

5. Zarzut piąty, dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest dotknięta oczywistym błędem w ocenie co do faktów i co do prawa ze względu na naruszenie przez Komisję zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ skarżąca mogła w sposób uzasadniony oczekiwać, iż jej umowy z operatorami portów lotniczych nie obejmowały pomocy państwa.

6. Zarzut szósty, oparty na niewystarczającym uzasadnieniu zaskarżonej decyzji w odniesieniu do: a) stwierdzenia, że operatorzy portów lotniczych działali jedynie w charakterze "pośredników" władz regionalnych Sardynii i że zatem środki finansowe przekazane przez nich skarżącej obejmowały zasoby państwowe i można przypisać je państwu oraz b) zastosowania zasady prywatnego inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej w celu wykazania, że skarżąca uzyskała nienależną korzyść.

¹ Decyzja Komisji (UE) 2017/1861 z dnia 29 lipca 2016 r. w sprawie pomocy państwa SA.33983 (2013/C) (ex 2012/NN) (ex 2011/ N) - wdrożonej przez Włochy - Rekompensata dla portów lotniczych na Sardynii z tytułu obowiązków świadczenia usługi publicznej (UOIG) (Dz.U. 2017, L 268, s. 1).