Sprawa T-788/16: Skarga wniesiona w dniu 10 listopada 2016 r. - De Geoffroy i in./Parlament.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.14.49

Akt nieoceniany

Wersja od: 16 stycznia 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 10 listopada 2016 r. - De Geoffroy i in./Parlament

(Sprawa T-788/16)

Język postępowania: francuski

(2017/C 014/59)

(Dz.U.UE C z dnia 16 stycznia 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: Dominique De Geoffroy (Bruksela, Belgia) i 14 innych (przedstawiciele: adwokaci N. de Montigny i J. N. Louis)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie i orzeczenie,

- nieważności Guidelines Parlamentu dotyczących urlopów ("Guidelines on leave"), opublikowanych w dniu 21 marca 2016 r.;

- nieważności odmownej decyzji z dnia 13 czerwca 2016 r. w sprawie wniosku urlopowego Stéphane'a Grosjean'a;

- nieważności decyzji z dnia 12 kwietnia 2016 r. uwzględniającej wniosek urlopowy Françoise Joostens, lecz zaliczającej dni wnioskowanego urlopu do kwoty 3,5 dnia;

- nieważności odmownej decyzji z dnia 2 czerwca 2016 r. w sprawie wniosku urlopowego Françoise Joostens;

- w każdym wypadku obciążenia pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący całkowitego braku uzasadnienia ze strony pozwanej, z uwagi na brak odpowiedzi na zażalenia skarżących na Guidelines Parlamentu dotyczące urlopów, opublikowane w dniu 21 marca 2016 r. (zwane dalej "spornymi Guidelines").

2. Zarzut drugi dotyczący zarzutu niezgodności z prawem, której parlament dopuścił się poprzez wydanie spornych Guidelines, ze względu na naruszenie regulaminu pracowniczego urzędników i uprawnień nadanych w wewnętrznych uregulowaniach dotyczących spraw urlopowych, a także naruszenie praw nabytych skarżących.

- dwoje spośród skarżących, będących adresatami trzech spornych decyzji indywidualnych, odpowiednio z dni 2 czerwca 2016 r., 13 czerwca 2016 r. i 12 kwietnia 2016 r., z których dwie zawierały odmowę przyznania urlopu, o który wnioskowali, a ostatnia uwzględniała wniosek urlopowy jednego z nich, lecz zaliczała dni wnioskowanego urlopu do kwoty 3,5 dni, uważa, że te decyzje indywidualne zaliczają się do zakresu tego samego zarzutu do celów stwierdzenia nieważności tych decyzji.

3. Zarzut trzeci dotyczący braku zasięgnięcia opinii członków personelu przy przyjmowaniu przez Parlament spornych Guidelines, co stanowi naruszenie art. 27 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

4. Zarzut czwarty dotyczący braku zestawienia wagi interesów instytucji z interesami tłumaczy ustnych, zlekceważenia zasady proporcjonalności, nadużycia prawa, błędu w ocenie i naruszenia zasady dobrej administracji i obowiązku staranności, których dopuściła się pozwana instytucja przy przyjmowaniu spornych Guidelines.

5. Zarzut piąty dotyczący dyskryminacji wprowadzonej przez przyjęcie spornych Guidelines między tłumaczami ustnymi a pozostałymi urzędnikami i pracownikami.

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia zasad równości i niedyskryminacji, naruszenia zasady pewności prawa i przewidywalności w zakresie wyjątków i przypadków szczególnych przewidzianych w omawianych Guidelines.