Sprawa T-783/16: Skarga wniesiona w dniu 9 listopada 2016 r. - Rząd Gibraltaru/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.22.39

Akt nieoceniany

Wersja od: 23 stycznia 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 9 listopada 2016 r. - Rząd Gibraltaru/Komisja

(Sprawa T-783/16)

Język postępowania: angielski

(2017/C 022/54)

(Dz.U.UE C z dnia 23 stycznia 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: Rząd Gibraltaru (Gibraltar) (przedstawiciele: M. Llamas, QC, J. Temple Lang, solicitor, F.-C. Laprévote i C. Froitzheim, lawyers)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 1 października 2014 r. w sprawie pomocy państwa SA.34914(C/2013) (ex 2013/NN) - System poboru podatku dochodowego od osób prawnych w Gibraltarze;

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania oraz pozostałymi kosztami i wydatkami poniesionymi przez stronę skarżącą w związku z niniejszą sprawą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący błędnych ustaleń faktycznych i naruszenia prawa oraz nieodpowiedniego uzasadnienia zaskarżonej decyzji odnośnie stwierdzenia, że decyzje podatkowe mogą być nową pomocą.

Na poparcie tego zarzutu, strona skarżąca podnosi: po pierwsze, nie stwierdzając od samego początku, że gdyby praktyki wydawania decyzji podatkowych lub indywidulnych decyzji podatkowych stanowiły pomoc państwa, to byłyby one istniejąca pomocą, Komisja naruszyła prawo; po drugie stwierdzając, że sekcja 42 Income Tax Act of 2010 (ustawy z 2010 r. o podatku dochodowym) jest podstawą prawną dla decyzji podatkowych Komisja popełniła błąd w zakresie ustaleń faktycznych; i po trzecie, że decyzja zawiera braki w uzasadnieniu w zakresie, w jakim stwierdza się w niej, że praktyka wydawania decyzji podatkowych stanowi nową pomoc, co jest sprzeczne z twierdzeniem, że praktyka wydawana decyzji jest równoznaczna z "faktycznym systemem pomocy".

2. Zarzut drugi dotyczący błędnych ustaleń faktycznych i naruszenia prawa oraz nieodpowiedniego uzasadnienia zaskarżonej decyzji.

Na poparcie tego zarzutu, strona skarżąca podnosi: po pierwsze, że ewidentnie brakuje w sprawie elementów potrzebnych do uzasadnienia rozszerzenia zakresu postępowania wyjaśniającego w sprawie pomocy państwa; po drugie, że Komisja dopuściła się rażącego błędu w ocenie oraz błędu w ustaleniach faktycznych, stwierdzając, że decyzje podatkowe powodują powstanie korzyści; po trzecie, że Komisja dopuściła się rażącego błędu w ocenie oraz błędu w ustaleniach faktycznych, stwierdzając, że decyzje podatkowe mają charakter selektywny; po czwarte, że Komisja dopuściła się rażącego błędu w ocenie oraz błędu w ustaleniach faktycznych, stwierdzając, że decyzje podatkowe mogą zakłócić konkurencję lub mają wpływ na handel wewnątrzwspólnotowy; i po piąte, że zaskarżona decyzja zawiera braki w uzasadnieniu.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez zaskarżoną decyzję prawa w związku ze zmianą zakresu pierwszego dochodzenia Komisji i sztucznym "rozszerzeniem" zakresu postępowania dotyczącego ustawy o podatku dochodowym na decyzje podatkowe.