Sprawa T-782/14 P: Odwołanie wniesione w dniu 24 listopada 2014 r. przez DF od wyroku wydanego w dniu 1 października 2014 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-91/13, DF/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.89.28

Akt nienormatywny

Wersja od: 16 marca 2015 r.

Odwołanie wniesione w dniu 24 listopada 2014 r. przez DF od wyroku wydanego w dniu 1 października 2014 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-91/13, DF/Komisja

(Sprawa T-782/14 P)

Język postępowania: angielski

(2015/C 089/34)

(Dz.U.UE C z dnia 16 marca 2015 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: DF (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat A. von Zwehl)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

- uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 1 października 2014 r. w sprawie F-91/13 DF/ Komisja w mierze, w jakiej Sąd w pozostałym zakresie oddalił skargę wniesioną przez wnoszącego odwołanie;

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 grudnia 2012 r.;

- nakazanie Komisji Europejskiej zwrotu na rzecz skarżącego kwot już uzyskanych przez nią, wraz z odsetkami za opóźnienie według stopy Europejskiego Banku Centralnego powiększonej o 2 punkty; oraz

- obciążenie Komisji Europejskiej wszelkimi kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący je podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 85 regulaminu pracowniczego i zasady pewności prawa ze względu na to, że Sąd do spraw Służby Publicznej powinien był w zgodzie ze stosownym orzecznictwem dojść do wniosku, iż nie można w rozsądny sposób podnosić, że jedna lub druga z dwóch możliwych wykładni art. 4 ust. 1 lit. b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego - odnoszących się do kwestii, czy referencyjny okres 10 lat kończy się wraz z pierwotnym wstąpieniem do służy, czy wraz ze wstąpieniem do służby jednostki oddelegowania - jest tak oczywiście bezzasadna, że ma zastosowanie art. 85.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady niedyskryminacji i art. 19 TUE, ponieważ ze względu na zastosowanie rozbieżnych i niekompatybilnych przepisów prawa krajowego i prawa Unii w przedmiocie bezpodstawnego wzbogacenia wnoszący odwołanie jest poddany dyskryminacji w porównaniu do sytuacji, w której zastosowanie ma tylko krajowy porządek prawny, jako że nie może on powoływać się wobec Komisji na okoliczność, iż wzbogacenie już nie istnieje.

3. Zarzut trzeci dotyczący pozaumownej odpowiedzialności Unii ze względu na to, że wskutek postanowienia, iż nadpłata musi zostać uznana za bezprawną, i nałożenia na skarżącego obowiązku zwrotu nadpłaty na rzecz Komisji wyrządzono wnoszącemu odwołanie szkodę.