Sprawa T-773/19: Skarga wniesiona w dniu 11 listopada 2019 r. - BAE Systems/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.45.54

Akt nienormatywny

Wersja od: 10 lutego 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 11 listopada 2019 r. - BAE Systems/Komisja

(Sprawa T-773/19)

Język postępowania: angielski

(2020/C 45/47)

(Dz.U.UE C z dnia 10 lutego 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: BAE Systems plc (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokat N. Gràcia Malfeito, W. Leslie, solicitor i

adwokat I. Lunneryd)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2019) 2526 final z dnia 2 kwietnia 2019 r. w sprawie pomocy państwa nr SA.44896 wdrożonej przez Zjednoczone Królestwo dotyczącej zwolnienia podatkowego dla finansowania grup kontrolowanych spółek zagranicznych;

- w każdym wypadku, obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez skarżącą w niniejszym postępowaniu.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo i popełniła oczywisty błąd w ocenie uznając, że właściwym systemem odniesienia są przepisy dotyczące kontrolowanych spółek zagranicznych, a nie brytyjski system opodatkowania osób prawnych. W szczególności wniosek Komisji, że systemem odniesienia są brytyjskie przepisy dotyczące kontrolowanych spółek zagranicznych stanowi błędnie zastosowanie orzecznictwa sądów Unii. Komisja powinna była natomiast stwierdzić, że odpowiednim systemem odniesienia jest brytyjski system opodatkowania osób prawnych, którego nieodłączną i nierozerwalną częścią są przepisy dotyczące kontrolowanych spółek zagranicznych.

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo i popełniła oczywisty błąd w ocenie w odniesieniu do celów systemu odniesienia.

3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo, popełniła oczywisty błąd w ocenie i nie uzasadniła wniosku, że zwolnienie podatkowe dla finansowania grup prowadzi do selektywnego odstępstwa od systemu odniesienia, a w szczególności, że przedsiębiorstwa otrzymujące inne rodzaje zysków finansowych nieprzeznaczonych do obrotu znajdują się w sytuacji porównywalnej pod względem prawnym i faktycznym do sytuacji przedsiębiorstw otrzymujących zyski finansowe nieprzeznaczone do obrotu pochodzące z umów kwalifikowanej pożyczki. W istocie, Komisja błędnie stwierdziła, że zyski finansowe nieprzeznaczone do obrotu pochodzące z pożyczek udzielanych jednostce dominującej i skarbonek nie powodują znacznego i istotnie większego ryzyka sztucznego przekierowania niż pochodzące z umów kwalifikowanej pożyczki. Ponadto Komisja popełniła błąd koncentrując się na technice legislacyjnej, a nie na skutkach zwolnienia podatkowego dla finansowania grup.

4. Zarzut czwarty dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo, popełniła oczywisty błąd w ocenie i nie uzasadniła wniosku, że zwolnienie podatkowe dla finansowania grup nie było uzasadnione charakterem i ogólną strukturą przepisów podatkowych w odniesieniu do testu funkcji decyzyjnych i zarządczych. W szczególności Komisja popełniła błąd stwierdzając, że obciążenie administracyjne wynikające z zastosowania testu funkcji decyzyjnych i zarządczych nie uzasadnia zwolnienia podatkowego dla finansowania grup oraz że zwolnienie podatkowe dla finansowania grup nie jest uzasadnione koniecznością przestrzegania swobód przewidzianych w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

5. Zarzut piąty dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo i popełniła oczywisty błąd w ocenie dotyczący istnienia korzyści, jak wymaga tego przepis art. 107 TFUE. Ocena Komisji opiera się na niczym niepopartych twierdzeniach; Komisja w rzeczywistości nie wykazała istnienia korzyści, a tylko określiła, że może ona istnieć w pewnych okolicznościach.