Sprawa T-751/15: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2015 r. - Contact Software/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.68.39/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 22 lutego 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2015 r. - Contact Software/Komisja

(Sprawa T-751/15)

Język postępowania: niemiecki

(2016/C 068/50)

(Dz.U.UE C z dnia 22 lutego 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Contact Software GmbH (Brema, Niemcy) (przedstawiciele: J-M. Schultze, S. Pautke i C. Ehlenz, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- Stwierdzenie nieważności decyzji C(2015) 7006 final z dnia 9 października 2015 r. w sprawie AT.39846 - CONTACT/ Dassault & PTC;

- Obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący w drodze niniejszej skargi występuje z żądaniem stwierdzenia nieważności decyzji C(2015) 7006 final z dnia 9 października 2015 r. w sprawie AT.39846 - CONTACT/Dassault & PTC, mocą której oddalono skargę administracyjną złożoną w dniu 18 listopada 2010 r. na podstawie art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) ¹ .

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy oparty na błędnej definicji rynku właściwego.

Skarżąca utrzymuje, że Komisja dopuściła się naruszeń prawa i popełniła oczywiste błędy w ocenie w ramach swojej wykładni i stosowania art. 102 TFUE, ponieważ nie sprawdziła informacji i argumentów dostarczonych przez skarżącą prowadzących do węższej definicji rynków właściwych, które z jednej strony obejmowałyby rynki właściwe oprogramowania komputerowego w ścisłym tego słowa znaczeniu dla określonych odbiorców "Computer Aided Design" (zwane dalej "CAD") lub przynajmniej oprogramowania High-End-CAD dla producentów samochodowych i podwykonawców w branży motoryzacyjnej oraz z drugiej strony rynku informacji dotyczących interfejsów do oprogramowania CAD.

2. Zarzut drugi oparty na naruszeniu art. 102 TFUE

W tym względzie utrzymuje się, że Komisja w sposób oczywisty źle oceniła pozycję dominującą danych przedsiębiorstw, zasadniczo opierając się na błędnej definicji wspomnianych powyżej rynków właściwych.

3. Zarzut trzeci oparty na naruszeniu obowiązku uzasadnienia

W ramach zarzutu trzeciego skarżąca zarzuca, że oddalenie złożonej przez nią skargi administracyjnej nie zostało dostatecznie uzasadnione.

4. Zarzut czwarty oparty na oczywistym błędzie w ocenie

W drodze zarzutu piątego skarżąca podnosi, że wniosek pozwanej, iż z punktu widzenia interesu wspólnotowego nie zachodzą tutaj dostateczne przesłanki kontynuacji dochodzenia pod kątem ewentualnego naruszenia art. 102 TFUE jest dotkniętym oczywistym błędem.

¹ Rozporządzenie Komisji (WE) nr 773/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. odnoszące się do prowadzenia przez Komisję postępowań zgodnie z art. 81 i art. 82 traktatu WE (Dz.U. L 123, s.18).