Sprawa T-738/17: Skarga wniesiona w dniu 3 listopada 2017 r. - STIF-IDF / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.22.49

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 stycznia 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 3 listopada 2017 r. - STIF-IDF / Komisja

(Sprawa T-738/17)

Język postępowania: francuski

(2018/C 022/65)

(Dz.U.UE C z dnia 22 stycznia 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: Syndicat Transport Île-de-France (STIF-IDF) (Paryż, Francja) (przedstawiciele: B. Le Bret i C. Rydzynski, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie częściowej nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Komisja uznała w jej art. 3 "wkład[y] C2 przyznawan[e] przez STIF w ramach umowy CT2" za "[p]rogram pomocy wdrożony niezgodnie z prawem", ale zgodny z rynkiem wewnętrznym;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1. Zarzut pierwszy, oparty na naruszeniu art. 107 ust. 1 TFUE, jakim jest dotknięta zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja, a mianowicie decyzja Komisji Europejskiej (UE) 2017/1470 z dnia 2 lutego 2017 r. dotycząca programów pomocy SA.26763 2014/C (ex 2012/NN) przyznanej przez Francję na rzecz przedsiębiorstw świadczących usługi transportu autobusowego w regionie Île-de-France (Dz.U. 2017, L 209, s. 24). Takie naruszenie zostało popełnione przez Komisję, gdyż uznała ona wkład C2 w ramach CT2 za pomoc państwa, uznając, że środek ten przysporzył korzyści gospodarczej beneficjentom.

Skarżąca uważa ponadto, że Komisja w swej analizie wielokrotnie naruszyła prawo i popełniła szereg błędów w ocenie, gdy stwierdziła, iż czwarte kryterium orzecznictwa zapoczątkowanego wyrokiem Altmark nie zostało w niniejszym przypadku spełnione.

2. Zarzut drugi, oparty na braku uzasadnienia zaskarżonej decyzji, dotyczący niespełnienia czwartego kryterium orzecznictwa zapoczątkowanego wyrokiem Altmark i istnienia korzyści gospodarczej.