Sprawa T-722/15: Skarga wniesiona w dniu 4 grudnia 2015 r. - Interessengemeinschaft privater Milchverarbeiter Bayerns/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.59.38/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 15 lutego 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 grudnia 2015 r. - Interessengemeinschaft privater Milchverarbeiter Bayerns/Komisja

(Sprawa T-722/15)

Język postępowania: niemiecki

(2016/C 059/45)

(Dz.U.UE C z dnia 15 lutego 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Interessengemeinschaft privater Milchverarbeiter Bayerns e.V. (Mertingen, Niemcy) (przedstawiciele: C. Bittner und N. Thies, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- Stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie w jakim:

- w art. 1 tego aktu uznano, że w odniesieniu do kontroli jakości przeprowadzanych w kraju związkowym Bawaria Niemcy naruszyły art. 108 ust. 3 TFUE, przyznając na rzecz określonych zakładów mleczarskich w Bawarii pomoc państwa i że pomoc ta jest niezgodna z rykiem wewnętrznym od dnia 1 stycznia 2007 r.;

- w art. 2-4 nakazano odzyskanie od beneficjentów owej pomocy wraz z odsetkami;

- obciążenie strony pozwanej kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności części decyzji Komisji C(2015) 6295 final z dnia 18 września 2015 r. w sprawie pomocy państwa SA.35484 (2013/C) [ex SA.35484 (2012/NN)] przyznanej przez Niemcy w odniesieniu do kontroli jakości mleka w ramach ustawy o mleku i tłuszczach.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy: naruszenie art. 108 ust. 2 TFUE w związku z art. 6 ust. 1 i art. 20 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia (WE) nr 659/1999 ¹

Strona skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja jest oparta na okolicznościach faktycznych i prawnych, które nie były przedmiotem decyzji o wszczęciu postępowania.

2. Zarzut drugi: naruszenie art. 107 ust. 1 TFUE poprzez uznanie pobranych środków za zasoby państwowe

Według strony skarżącej środków pobranych od mleczarni nie można uznać za zasoby państwowe, ponieważ nie pozostawały one trwale pod kontrolą państwa ani w dyspozycji władz krajowych. Władze krajowe ograniczały się do przekazywania płatności wnoszonych przez bawarskie mleczarnie na rzecz podmiotu odpowiedzialnego za przeprowadzanie kontroli jakości mleka.

3. Zarzut trzeci: naruszenie art. 107 ust. 1 TFUE poprzez uznanie finansowania kontroli jakości mleka za pomoc na rzecz bawarskich mleczarni

W tym względzie strona skarżąca twierdzi, że koszty kontroli jakości mleka nie stanowią obciążeń, które powinny zwykle ponosić bawarskie mleczarnie. Kontrole te były przeprowadzane w interesie publicznym. Ponadto przeciwwagę dla domniemanych korzyści przyznanych mleczarniom stanowiły pobierane od nich obowiązkowe składki.

4. Zarzut czwarty: naruszenie art. 107 ust. 3 TFUE

Strona skarżąca podnosi, że w latach 2000-2006 strona pozwana uznawała sporne środki za zgodne z rynkiem wewnętrznym. Od tego czasu sporne środki nie podlegały żadnym zmianom. Okoliczności te przemawiają za tym, aby zakres uznania strony pozwanej został ograniczony w ten sposób, aby była ona zmuszona do uznania za zgodne ze rynkiem wewnętrznym spornych środków, które były przyznawane od dnia 1 stycznia 2007 r.

5. Zarzut piąty (podniesiony posiłkowo): naruszenie art. 108 ust. 1 i 3 TFUE poprzez uznanie finansowania kontroli jakości mleka za pomoc nową, a więc podlegającą obowiązkowi zgłoszenia

6. Zarzut szósty (podniesiony posiłkowo): naruszenie zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań

Strona skarżąca podnosi wreszcie, że Komisja uznała, w odniesieniu do okresu obejmującego lata 2000-2006, że finansowanie kontroli jakości mleka było zgodne z rynkiem wewnętrznym. Co więcej, jeszcze w lutym 2012 r. opisywała finansowanie kontroli jakości mleka jako pomoc istniejącą. W ten sposób wzbudziła ona uzasadnione oczekiwania co do tego, że odzyskanie domniemanej pomocy w żadnym wypadku nie zostanie nakazane.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz.U. L 83, s. 1).