Sprawa T-720/16: Skarga wniesiona w dniu 10 października 2016 r. - ARFEA/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.441.32/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 28 listopada 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 10 października 2016 r. - ARFEA/Komisja

(Sprawa T-720/16)

Język postępowania: włoski

(2016/C 441/39)

(Dz.U.UE C z dnia 28 listopada 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Aziende riunite filovie ed autolinee Srl (ARFEA) (Alessandria, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci M. Chiti i V. Angiolini)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 10 czerwca 2016 r. dotyczącej pomocy państwa SA.38132 (2015/C) (ex 2014/NN) Rekompensata z tytułu obowiązku świadczenia usługi publicznej dla Arfea - i w razie potrzeby innych powiązanych lub uprzednich aktów będących przedmiotem skargi;

- Obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zaskarżona decyzja stwierdza niezgodność z rynkiem wewnętrznym i nakazuje zwrot pomocy udzielonej przez włoskie organy skarżącej, prywatnemu przedsiębiorstwu świadczącemu usługi lokalnego transportu publicznego na mocy koncesji oraz usługi prywatnego transportu w systemie przedsiębiorstwa, tytułem rekompensaty z tytułu obowiązku świadczenia usługi publicznej.

Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia i nieprawidłowego zastosowania art. 108 ust. 3 TFUE.

- Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że sporny środek nie stanowi pomocy państwa. W każdym razie nie jest to "nowa" pomoc, której dotyczy to postanowienie.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia i nieprawidłowego zastosowania art 107 TFUE.

- Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że sporny środek stanowi rekompensatę z tytułu obowiązku świadczenia usługi publicznej dla Arfea, przyznaną w wykonaniu ostatecznych orzeczeń włoskich sądów, a nie "pomoc państwa" w rozumieniu tego postanowienia traktatu FUE.

3. Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia zasad stosowania prawa Unii Europejskiej, ogólnych zasad niedziałania prawa wstecz i pewności prawa oraz zasad wyprowadzonych w tej dziedzinie przez Trybunał Sprawiedliwości.

- W tym względzie skarżąca spółka kwestionuje zastosowanie w tym przypadku rozporządzenia (WE) nr 1370/2007, co uczyniono w zaskarżonej decyzji. Stan faktyczny sprawy, który miał miejsce w latach 1997-1998, podlega bowiem innemu rozporządzeniu [rozporządzeniu (EWG) nr 1191/1969].

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasad przedawnienia.

- W tym względzie skarżąca spółka kwestionuje decyzję nakazująca zwrot omawianego środka w 18 lat po wystąpieniu okoliczności faktycznych sprawy.

5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia ogólnych zasad wyprowadzonych przez Trybunał w celu zdefiniowania pomocy państwa i zasady autonomii proceduralnej państw członkowskich.

- Skarżąca spółka podnosi w tym względzie, że zamierza dowieść, iż w dotyczącej jej sprawie zasady wyprowadzone przez Trybunał w sprawie Altmark Trans i Regierungspräsidium Magdeburg, C-280/00 były przestrzegane. Ponadto skarżąca spółka utrzymuje, że decyzja wkracza w obszar swobody uznania sądu krajowego.

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia i nieprawidłowego zastosowania systemu pomocy państwa w przypadku gdy jednostronnie nakłada się obowiązki świadczenia usługi publicznej.

- Skarżąca spółka zarzuca Komisji, że nie uwzględniła faktu, iż w niniejszym przypadku region Piemontu narzucił jej obowiązki świadczenia usługi publicznej, za które należy się rekompensata w drodze środków nieobjętych zakresem pojęcia pomocy państwa.

7. Zarzut siódmy dotyczący naruszenia zasad następstwa regulacji w czasie.

- Skarżąca spółka, poza tym, co podnosi w ramach trzeciego zarzutu, kwestionuje zastosowanie do sprawy rozporządzenia nr 1370/2007. Zarzuca Komisji, że nie uwzględniła faktu, iż w niniejszym przypadku region Piemontu narzucił jej obowiązki świadczenia usługi publicznej, za które należy się rekompensata w drodze środków nieobjętych zakresem pojęcia pomocy państwa.