Sprawa T-7/14 P: Odwołanie wniesione w dniu 2 stycznia 2014 r. przez BQ od wyroku wydanego w dniu 23 października 2013 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F - 39/12 BQ przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.112.40

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 kwietnia 2014 r.

Odwołanie wniesione w dniu 2 stycznia 2014 r. przez BQ od wyroku wydanego w dniu 23 października 2013 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F - 39/12 BQ przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu

(Sprawa T-7/14 P)

(2014/C 112/53)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 14 kwietnia 2014 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: BQ (Bereldange, Luksemburg) (przedstawiciele: adwokaci D. de Abreu Caldas i J.N. Louis)

Druga strona postępowania: Trybunał Obrachunkowy Unii Europejskiej

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

– Uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 23 października 2013 r. w sprawie F-39/12 BQ przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu;

– Obciążenie Trybunału Obrachunkowego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa w odniesieniu do przesłanek wymaganych w celu powstania odpowiedzialności Unii Europejskiej przy stosowaniu art. 24 regulaminu pracowniczego urzędników Unii, ze względu na to, że Sąd do spraw Służby Publicznej wymagał, by zdarzenie zakłócające porządek i spokój służby miało wpływ na funkcjonowanie służby i na zdrowie uczestników, choć przesłanki tej nie przewidują ani regulamin pracowniczy, ani orzecznictwo. Strona wnosząca odwołanie podnosi ponadto, że Sąd do spraw Służby Publicznej przeinaczył okoliczności faktyczne, uznając, po pierwsze, że Trybunał Obrachunkowy przedsięwziął wszelkie możliwe środki w celu przywrócenia właściwego funkcjonowania służby, a po drugie, że zakłócenie działania służby nie miało wpływu na zdrowie uczestników, mimo że Trybunał Obrachunkowy nie działał wystarczająco szybko i stanowczo, by doprowadzić do zakończenia konfliktowej sytuacji, która spowodowała u strony wnoszącej odwołanie trwałą całkowitą niepełnosprawność (odnośnie do pkt 67 i 68 zaskarżonego wyroku).

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa przy kontroli zgodności z prawem przeprowadzanej przez Sąd do spraw Służby Publicznej, gdy stwierdził on, że orzeczenia lekarskie wykazujące istnienie zaburzeń psychicznych wynikających z mobbingu doznawanego przez stronę wnoszącą odwołanie w pracy nie pozwalają na wykazanie, że była ona rzeczywiście ofiarą mobbingu. Strona wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd do spraw Służby Publicznej nie jest właściwy do podważania orzeczeń lekarskich i wyciągania z nich odmiennych wniosków (odnośnie do pkt 69 i 70 zaskarżonego wyroku).

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności, gdy Sąd do spraw Służby Publicznej wycenił szkodę wynikającą z ponad dwuletniego opóźnienia w przekazaniu sprawozdania z dochodzenia stronie wnoszącej odwołanie na 2.000 EUR, nie podając uzasadnienia pozwalającego stronie wnoszącej odwołanie zrozumieć, z jakiej oceny wynika ta kwota. Strona wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd do spraw Służby Publicznej nie uwzględnił kontekstu, w jaki wpisuje się ta szkoda.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia prawa przy podziale kosztów.