Sprawa T-694/15: Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2015 r. - Micula/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.38.69

Akt nieoceniany

Wersja od: 1 lutego 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2015 r. - Micula/Komisja

(Sprawa T-694/15)

Język postępowania: angielski

(2016/C 038/93)

(Dz.U.UE C z dnia 1 lutego 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ioan Micula (Oradea, Rumunia) (przedstawiciele: adwokat K. Struckmann, G. Forwood, Barrister i A. Kadri, Solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2015/1470 z dnia 30 marca 2015 r. w sprawie pomocy państwa SA.38517 (2014/C) (ex 2014/NN) wdrożonej przez Rumunię - Orzeczenie arbitrażowe w sprawie Micula przeciwko Rumunii z dnia 11 grudnia 2013 r. (notyfikowanej jako dokument nr C(2015) 2112) (Dz.U. 2015 L 232, s. 43);

- posiłkowo, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim (a) dotyczy ona skarżącego, (b) uniemożliwia Rumunii dostosowanie się do orzeczenia arbitrażowego, (c) nakazuje Rumunii odzyskanie wszelkiej pomocy niezgodnej z rynkiem wewnętrznym, (d) nakazuje skarżącemu spłacenie na zasadzie odpowiedzialności solidarnej pomocy otrzymanej przez podmioty wymienione w art. 2 ust. 2 zaskarżonej decyzji;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji błędnie zastosowano do niniejszej sprawy art. 351 TFUE oraz ogólne zasady prawa.

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji błędnie stwierdzono, iż rozpatrywany środek przyznaje korzyść skarżącemu - konkretnie poprzez błędną ocenę czasu przyznania rzekomej korzyści albo - posiłkowo - poprzez uznanie, że zapłata odszkodowania stanowi korzyść.

3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji błędnie uznano, iż rozpatrywany środek można przypisać państwu rumuńskiemu.

4. Zarzut czwarty dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji dokonano błędnej oceny zgodności rzekomego środka pomocy z rynkiem wewnętrznym.

5. Zarzut piąty dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji błędnie wskazano beneficjentów rzekomej pomocy oraz nie przedstawiono uzasadnienia zawartego w niej twierdzenia, konkretnie w zakresie wskazania osób fizycznych i prawnych będących tymi rzekomymi przedsiębiorstwami beneficjentami.

6. Zarzut szósty dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji naruszono prawo i przekroczono uprawnienia poprzez nakazanie odzyskania rzekomej pomocy.

7. Zarzut siódmy dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji naruszono zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań.

8. Zarzut ósmy dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest wadliwa ze względu na nieposzanowanie istotnych wymogów proceduralnych, konkretnie prawa do bycia wysłuchanym, art. 108 ust. 3 TFUE i art. 6 ust. 1 rozporządzenia 659/ 1999 ¹ .

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dz.U. L 83, s. 1 (po zmianach).