Sprawa T-675/14: Skarga wniesiona w dniu 22 września 2014 r. - Hiszpania przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.388.24

Akt nieoceniany

Wersja od: 3 listopada 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 22 września 2014 r. - Hiszpania przeciwko Komisji

(Sprawa T-675/14)

Język postępowania: hiszpański

(2014/C 388/30)

(Dz.U.UE C z dnia 3 listopada 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: M. García-Valdecasas Dorrego, Abogado del Estado)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji z dnia 9 lipca 2014 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) w zakresie dotyczącym Królestwa Hiszpanii oraz

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy oparty na tym, że zastosowana korekta ryczałtowa w kwocie netto 2 731 208,07 EUR i zastosowana metoda obliczenia są sprzeczne z art. 31 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz.U. L 209, s. 1) oraz z wytycznymi zawartymi w dokumencie Komisji nr VI/5330/97 z dnia 23 grudnia 1997 r. (Wytyczne dotyczące obliczania skutków finansowych podczas przygotowania decyzji o rozliczaniu rachunków Sekcji Gwarancji EFOGR) oraz z dokumentem AGRI-64043-2005 (Komunikat Komisji dotyczący postępowania przez Komisję w kontekście rozliczania rachunków Sekcji Gwarancji EFOGR z brakami ustalonymi w ramach wdrożonego przez państwa członkowskie systemu kontroli wymogów wzajemnej zgodności), ponieważ nie jest celowe zastosowanie ryczałtowego oszacowania, jako że skarżący przedstawił dokładną ocenę rzeczywistego ryzyka dla funduszu. Środki zastosowane przez Komisję są nie tylko błędne, lecz także nieproporcjonalne i nieuzasadnione.

2. Zarzut drugi oparty na tym, że sumowanie jednorazowej korekty w wysokości 191 873,55 EUR z ogólną korektą ryczałtową wynoszącą 2 % oraz metoda obliczenia są sprzeczne z art. 31 ust. 2 ww. rozporządzenia i z dokumentami Komisji o wytycznych dotyczących stosowania korekt finansowych, ponieważ nie należy stosować i łączyć dwóch metod obliczeniowych jednocześnie w odniesieniu do tego samego naruszenia. Takie podejście jest nie tylko niespójne pod względem prawnym, lecz także nieproporcjonalne i nieuzasadnione.

3. Zarzut trzeci oparty na tym, że korekta zastosowana w odniesieniu do roku składania wniosków 2010, rok budżetowy 2011, narusza art. 31 ust. 4 powołanego rozporządzenia, stanowi naruszenie zasady lojalnej współpracy i narusza prawo do obrony w zakresie, w jakim pozwana niesłusznie rozszerzyła korektę finansową na okres po 24 miesiącach poprzedzających wydanie komunikatu, podczas gdy ponadto braki zostały już skorygowane.