Sprawa T-671/13: Skarga wniesiona w dniu 17 grudnia 2013 r. - PAN Europe i Confédération paysanne przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.52.40/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 22 lutego 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 17 grudnia 2013 r. - PAN Europe i Confédération paysanne przeciwko Komisji

(Sprawa T-671/13)

(2014/C 52/77)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 22 lutego 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Pesticide Action Network Europe (PAN Europe) (Bruksela, Belgia) i Syndicat agricole Confédération paysanne (Bagnolet, Francja) (przedstawiciel: adwokat B. Kloostra)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 9 października 2013 r., w której Komisja uznała za niedopuszczalne:
wniosek o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej dotyczącej rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 485/2013 z dnia 24 maja 2013 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011 w odniesieniu do warunków zatwierdzania substancji czynnych: klotianidyna, tiametoksam i imidachlopryd oraz zabraniającego stosowania i sprzedaży nasion zaprawionych środkami ochrony roślin zawierającymi te substancje czynne (Dz.U. L 139, s. 12);
wniosek o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej dotyczącej nieustanowienia przez Komisję całkowitego zakazu klotianidyny, tiametoksamu i imidachloprydu.
Obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1)
Zarzut pierwszy dotyczący tego, że, wydając sporną decyzję, Komisja naruszyła art. 9 ust. 3 Konwencji Narodów Zjednoczonych z dnia 25 czerwca 1998 r. o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska (zwanej dalej "konwencją z Aarhus"). Przepisy zastosowane przez Komisję, a mianowicie art. 10 i art. 2 ust. 1 lit. g) i h) rozporządzenia w sprawie konwencji z Aarhus 1 , są niezgodne z art. 9 ust. 3 konwencji z Aarhus. Niezgodność z prawem tych przepisów rozporządzenia w sprawie konwencji z Aarhus powinna była skłonić Komisję do niestosowania kryteriów określonych w spornej decyzji i do uznania wniosków o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej za dopuszczalne.
2)
Zarzut drugi dotyczący tego, że, wydając sporną decyzję, Komisja naruszyła spoczywający na niej obowiązek zastosowania się, na ile to możliwe, do konwencji. Komisja powinna była zinterpretować art. 10 rozporządzenia w sprawie konwencji z Aarhus, a w szczególności pojęcia "aktu administracyjnego" i "zaniechania administracyjnego", których dotyczy ten przepis, zgodnie z art. 9 ust. 3 konwencji z Aarhus i powinna była pominąć niezgodne z prawem definicje ustanowione w art. 2 ust. 1 lit. g) i h) rozporządzenia w sprawie konwencji z Aarhus. Komisja naruszyła zatem art. 10 rozporządzenia w sprawie konwencji z Aarhus i uchybiła obowiązkowi zastosowania się do konwencji.
1 Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (Dz.U. L 264, p. 13).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.