Sprawa T-670/16: Skarga wniesiona w dniu 16 września 2016 r. - Digital Rights Ireland/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.410.26

Akt nieoceniany

Wersja od: 7 listopada 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 16 września 2016 r. - Digital Rights Ireland/Komisja

(Sprawa T-670/16)

Język postępowania:angielski

(2016/C 410/37)

(Dz.U.UE C z dnia 7 listopada 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Digital Rights Ireland Ltd (Bennettsbridge, Irlandia) (przedstawiciel: E. McGarr, Solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie, że skarga jest dopuszczalna;

- stwierdzenie, że w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2016/1250 z dnia 12 lipca 2016 r. przyjętej na mocy dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, w sprawie adekwatności ochrony zapewnianej przez Tarczę Prywatności UE-USA instytucja ta dopuściła się oczywistego błędu w ocenie w zakresie, w jakim stwierdziła, że w USA występuje odpowiedni stopień ochrony danych osobowych, zgodny z dyrektywą 95/46/WE ¹ ;

- stwierdzenie, że zaskarżona decyzja jest nieważna oraz stwierdzenie jej nieważności w odniesieniu do adekwatności ochrony zapewnianej przez Tarczę Prywatności UE-USA;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziesięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że zaskarżona decyzja nie jest zgodna z art. 25 ust. 6 dyrektywy 95/46, rozpatrywanym w świetle art. 7, 8 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że zaskarżona decyzja nie jest zgodna z art. 25 ust. 6 dyrektywy 95/46, rozpatrywanym w świetle art. 7, 8 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-362/14, Schrems.

3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że zawarte w załącznikach I, III - VII zaskarżonej decyzji "zasady ochrony prywatności" lub oficjalne "oświadczenia i zobowiązania" (USA) nie stanowią "międzynarodowych zobowiązań" w rozumieniu art. 25 ust. 6 dyrektywy 95/46.

4. Zarzut czwarty dotyczący tego, że postanowienia Foreign Intelligence Surveillance Act (FISA) of 1978 Amendments Act of 2008 (ustawy z 2008 r. zmieniającej ustawę o kontroli wywiadu z 1978 r., zwanej dalej "ustawą z 2008 r. zmieniającą FISA") stanowią unormowania zezwalające organom władzy publicznej na dostęp na ogólnych zasadach do treści komunikatów łączności elektronicznej, a zatem nie są zgodne z art. 7 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

5. Zarzut piąty dotyczący tego, że postanowienia ustawy z 2008 r. zmieniającej FISA stanowią unormowania zezwalające organom władzy publicznej na tajny dostęp na ogólnych zasadach do treści komunikatów łączności elektronicznej, a zatem nie są zgodne z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

6. Zarzut szósty dotyczący tego, że ze względu na brak pełnej transpozycji przepisów dyrektywy 95/46 (konkretnie art. 28 ust. 3) zaskarżona decyzja wydaje się nie zapewniać w sposób odpowiedni pełnych gwarancji praw obywateli Unii Europejskiej wynikających z prawa Unii, a odnoszących się do przekazywania ich danych Stanom Zjednoczonym Ameryki.

7. Zarzut siódmy dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest niezgodna z art. 7 i 8 oraz z art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

8. Zarzut ósmy dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest nieważna - w zakresie, w jakim zezwala na nieograniczony dostęp organów ścigania do komunikatów łączności elektronicznej albo posiłkowo, nie zapewnia ochrony przed nieograniczonym dostępem organów ścigania do komunikatów łączności elektronicznej - gdyż narusza prawo do prywatności, ochronę danych, wolność wypowiedzi oraz wolność zgromadzania się i stowarzyszania się zagwarantowane przez Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej oraz przez ogólne zasady prawa UE.

9. Zarzut dziewiąty dotyczący tego, że zaskarżona decyzja pozbawia jednostkę prawa do skutecznego środka prawnego oraz prawa do dobrej administracji - co jest sprzeczne z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej i z ogólnymi zasadami prawa UE -w zakresie, w jakim zezwala na nieograniczony dostęp zagranicznych organów ścigania do komunikatów łączności elektronicznej, albo posiłkowo nie zapewnia ochrony przed nieograniczonym dostępem zagranicznych organów ścigania do komunikatów łączności elektronicznej i nie zapewnia obywatelom UE, do których danych osobowych uzyskano dostęp, wystarczających środków zaskarżenia.

10. Zarzut dziesiąty dotyczący tego, że z powodu braku pełnej transpozycji praw przewidzianych w dyrektywie 95/46 (konkretnie praw przewidzianych w art. 14 i 15), zaskarżona decyzja wydaje się nie zapewniać w sposób odpowiedni pełnych gwarancji praw obywateli Unii Europejskiej wynikających z prawa Unii, a odnoszących się do przekazywania ich danych Stanom Zjednoczonym Ameryki.

¹ Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych, Dz.U. 1995, L 281, s. 31.