Sprawa T-666/16 P: Odwołanie wniesione w dniu 20 września 2016 r. przez Carla De Nicolę od wyroku wydanego w dniu 21 lipca 2016 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-100/15, Carlo De Nicola/EBI.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.410.25/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 listopada 2016 r.

Odwołanie wniesione w dniu 20 września 2016 r. przez Carla De Nicolę od wyroku wydanego w dniu 21 lipca 2016 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-100/15, Carlo De Nicola/EBI

(Sprawa T-666/16 P)

Język postępowania: włoski

(2016/C 410/35)

(Dz.U.UE C z dnia 7 listopada 2016 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Carlo De Nicola (Strassen, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat G. Ferabecoli)

Druga strona postępowania: Europejski Bank Inwestycyjny

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

- Uwzględnienie odwołania i częściowe uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie pkt 1 i 2 sentencji i pkt 33, 46-60, 85-94, 100-106, 107-109 uzasadnienia wyroku;

- w konsekwencji stwierdzenie nieważności lub nieobowiązywania decyzji komisji odwoławczej z dnia 8 grudnia 2014 r., w razie potrzeby wraz ze skierowaniem sprawy do ponownego rozpoznania przez nią, po ustaleniu kryteriów, jakimi powinna się kierować przy wydawaniu nowej decyzji; uznanie mobbingu ze strony EBI wobec C. De Nicoli i zasądzenie od EBI na rzecz C. De Nicoli odszkodowania za doznane szkody, zgodnie z żądaniem skargi w pierwszej instancji, lub ewentualnie, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w odwołaniu przez inną izbę Sądu, aby w innym składzie ponownie orzekł w przedmiocie uchylonych punktów, po przeprowadzeniu żądanej ekspertyzy lekarskiej przez biegłego.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsze odwołanie dotyczy wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 21 lipca 2016 r. oddalającego skargę wnoszącego odwołanie, mającą na celu stwierdzenie nieważności decyzji komisji odwoławczej z dnia 8 grudnia 2014 r. oddalającej zażalenie na sprawozdanie z oceny za rok 2013, a także decyzji pozwanej o nieprzyznaniu mu awansu. Wnoszący odwołanie żąda ponadto uznania mobbingu, którego jak twierdzi był ofiarą, oraz zasądzenia od Banku zadośćuczynienia za krzywdę oraz odszkodowania za szkody fizyczne i majątkowe, których doznał.

Na poparcie swoich żądań wnoszący odwołanie podnosi, że żądanie uznania mobbingu oparte jest na art. 41 regulaminu pracowniczego Banku, a zatem nie stwarza problemu w zakresie treści lub zagadnień, które należy wyłączyć z właściwości sądu wspólnotowego. W tym względzie podkreśla, że obowiązek orzeczenia przez sąd Unii w kwestii wniosku o uznanie zaistnienia danego czynu znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Sądu.

Wnoszący odwołanie utrzymuje ponadto, że zostały spełnione wszystkie określone w orzecznictwie przesłanki do uwzględnienia żądania zasądzenia odszkodowania.

Wnoszący odwołanie kwestionuje także pkt 46-60 zaskarżonego wyroku, dotyczące żądania stwierdzenia nieważności decyzji komisji odwoławczej, w zakresie w jakim ta część wyroku opiera się na założeniu, że nie zostało wykazane, iż decyzja komisji odwoławczej była dotknięta wadą oczywistego błędu w ocenie.