Sprawa T-66/10: Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2010 r. - Zuckerfabrik Jülich przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2010.113.51
Akt nienormatywny(Sprawa T-66/10)
(2010/C 113/82)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 1 maja 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Zuckerfabrik Jülich AG (Jülich, Niemcy) (Przedstawiciele: adwokaci H.-J. Prieß i B. Sachs)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji (WE) nr 1193/2009 z dnia 3 listopada 2009 r. dokonującego sprostowania rozporządzeń (WE) nr 1762/2003, (WE) nr 1775/2004, (WE) nr 1686/2005 i (WE) nr 164/2007 oraz ustalającego wysokość opłat produkcyjnych dla sektora cukru na lata gospodarcze 2002/2003, 2003/2004, 2004/2005 i 2005/2006;
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.
Po pierwsze skarżąca podnosi zarzut naruszenia art. 233 WE (analogicznie art. 266 TFUE), twierdząc, że Komisja nie zastosowała wymogów określonych w wyroku Trybunału z dnia 8 maja 2008 r. w sprawach połączonych C-5/06 i od C-23/06 do C-36/06, Zb.Orz. s. I-3231. W wyroku tym Trybunał wskazał, w jaki sposób określać należy parametry "nadwyżki przeznaczonej na wywóz" i "łącznej ilości zobowiązań dotyczących wywozu" przy obliczaniu wysokości opłat produkcyjnych w sektorze cukru dla lat gospodarczych od 2002/2003 do 2005/2006. Skarżąca stoi na stanowisku, że w zaskarżonym rozporządzeniu Komisja zmieniła także trzeci parametr, a mianowicie "całkowitą kwotę refundacji", mimo że jej obliczanie nie stanowiło przedmiotu postępowania w sprawie Zuckerfabrik Jülich.
W ramach zarzutu drugiego skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła art. 15 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1260/2001(1), a także wypaczyła sens oraz cel kwestionowanego rozporządzenia. W tym względzie utrzymuje ona w szczególności, że w ramach całkowitej kwoty refundacji Komisja uwzględniła refundacje wywozowe, które nie były przedmiotem roszczeń ani nie zostały wypłacone. Ponadto zryczałtowanie miesięcznych wielkości wywozu doprowadziło do powstania nieścisłości w obliczeniach. Skarżąca podnosi w tym względzie, że w sprawie Zuckerfabrik Jülich Trybunał zabronił ustalania a priori całkowitej straty na kwotę wyższą od wydatków związanych z refundacjami.
Po trzecie skarżąca zarzuca naruszenie zasady niedziałania prawa wstecz, twierdząc, że w zaskarżonym rozporządzeniu Komisja zmieniła całkowitą kwotę refundacji z mocą wsteczną.
W ramach zarzutu czwartego skarżąca podnosi, że w dniu 3 listopada 2009 r. Komisja nie posiadała już kompetencji do przyjęcia rozporządzenia w sprawie opłat produkcyjnych w sektorze cukru w odniesieniu do lat gospodarczych od 2002/2003 do 2005/2006, gdyż w chwili przyjęcia tego rozporządzenia nie obowiązywało już wskazane przez Komisję jako podstawa prawna rozporządzenie nr 1260/2001, w prawie wtórnym nie istniała żadna inna podstawa prawna, zaś w świetle stosownych postanowień traktatu WE kompetencje w tym zakresie przysługiwały nie Komisji, lecz Radzie.
W ramach zarzutu piątego skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła art. 37 ust. 2 WE, gdyż zgodnie z tym przepisem do przyjęcia zaskarżonego rozporządzenia należało wybrać inną procedurę.
Skarżąca podnosi wreszcie zarzut naruszenia obowiązku uzasadnienia wynikającego z art. 253 WE (art. 296 ust. 2 TFUE), twierdząc, że zaskarżone rozporządzenie Komisja uzasadniła stosowaniem wyroku w sprawie Zuckerfabrik Jülich, jednakże - według skarżącej - nie uwzględniła ona wymogów sformułowanych w tym wyroku.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (Zb.Orz. L 178, s. 1).