Sprawa T-65/06: Skarga wniesiona w dniu 24 lutego 2006 r. - FLSmidth przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.96.25

Akt nienormatywny
Wersja od: 22 kwietnia 2006 r.

Skarga wniesiona w dniu 24 lutego 2006 r. - FLSmidth przeciwko Komisji

(Sprawa T-65/06)

(2006/C 96/43)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 22 kwietnia 2006 r.)

Strony

Strona skarżąca: FLSmidth & Co. A/S (Valby, Dania) [Przedstawiciel: adwokat J.-E. Svensson]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2005)4634 z dnia 30 listopada 2005 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 WE w sprawie COMP/F/38.354 - Worki przemysłowe, w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej;

– ewentualnie, ustalenie kwoty grzywny nałożonej solidarnie na skarżącą na podstawie art. 2 tej decyzji na 0 EUR w odniesieniu do skarżącej;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W zaskarżonej decyzji Komisja stwierdziła, że skarżąca naruszyła art. 81 WE, uczestnicząc w serii porozumień i uzgodnionych praktyk w sektorze plastikowych worków przemysłowych w Belgii, Francji, Niemczech, Luksemburgu, Niderlandach i Hiszpanii, polegających na ustalaniu cen i wspólnych modeli określania cen, podziale rynków i przyznawaniu kontyngentów sprzedaży, przydzielaniu klientów, negocjacji i zamówień, uzgodnionym składaniu ofert w niektórych przetargach oraz wymianie indywidualnych informacji.

Naruszenie popełnione przez skarżącą dotyczyło działań innej spółki, a mianowicie Trioplast Wittenheim SA ("TW"), której uczestnictwo w tym kartelu zostało stwierdzone. Inna spółka, a mianowicie FLS Plast, której spółką holdingową była skarżąca, posiadała udziały w TW, a przez większość okresu, za który skarżąca została pociągnięta do odpowiedzialności, miała w TW, swojej spółce-córce, 100 % udziałów. Grzywna została nałożona na TW, a skarżąca i FLS Plast zostały solidarnie pociągnięte do odpowiedzialności za część tej grzywny.

Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi po pierwsze, że Komisja błędnie zastosowała przesłanki odpowiedzialności spółki-matki oraz nie przedstawiła dowodów istnienia po stronie skarżącej okoliczności mogących potwierdzić przypuszczenie wywierania wpływu na TW przez spółkę-matkę. Skarżąca twierdzi również, że w każdym razie Komisja błędnie zastosowała przepisy prawa, ponieważ w sytuacji tego rodzaju jak w niniejszej sprawie, gdzie - zdaniem Komisji - spółka TW zaczęła uczestniczyć w kartelu na długo przed nabyciem tej spółki przez spółkę-córkę skarżącej i w dalszym ciągu uczestniczyła nim po jej zbyciu, stosuje się surowsze kryteria. W każdym razie skarżąca jest zdania, że wykazała, iż spółka TW samodzielnie decydowała o swoich działaniach rynkowych i nie wykonywała poleceń wydawanych jej przez skarżącą.

Skarżąca podnosi ponadto, że przypisanie jej odpowiedzialności jest dyskryminujące, nieproporcjonalne i arbitralne, ponieważ w przypadku wszystkich pozostałych grup objętych decyzją nie przypisano odpowiedzialności działającej spółcecórce, spółce-matce oraz spółce-matce tej ostatniej, jak stało się w przypadku TW i skarżącej. Ponadto, chociaż spółka TW uprzednio należała do innej grupy, Komisja nie pociągnęła do odpowiedzialności żadnego z członków tej grupy za uczestnictwo TW w kartelu. Skarżąca twierdzi wreszcie, że pociągnięto ją do odpowiedzialności w nieproporcjonalnym stopniu, ponieważ uczyniono ją odpowiedzialną za 85,7 % grzywny nałożonej na TW, chociaż posiadała udziały w tej spółce tylko przez osiem z dwudziestu lat, w których spółka TW rzekomo brała udział w kartelu.

Skarżąca przedstawia powyższe argumenty również na poparcie swego podniesionego tytułem ewentualnym żądania,obniżenia nałożonej na nią grzywny. Stwierdza ona ponadto, że nałożona na nią grzywna jest nadmierna, ponieważ, pomimo nieponoszenia przez nią odpowiedzialności, Komisja nie ustaliła odrębnej podstawowej kwoty grzywny dla skarżącej.. Skarżąca twierdzi również, że Komisja naruszyła prawo, nie uwzględniając na jej korzyść niektórych okoliczności łagodzących.

Skarżąca podnosi wreszcie, że Komisja dopuściła się kolejnych naruszeń prawa, pociągając TW do odpowiedzialności za okres od 1982 r. do 1988 r., nakładając na TW grzywnę, która jest nieproporcjonalna, nadmierna oraz przekracza górny pułap grzywny w wysokości 10 % obrotów, jak również nie umożliwiając skarżącej, jako stronie odpowiedzialnej subsydiarnie, skorzystania z obniżki przyznanej stronie ponoszącej główną odpowiedzialność, czyli TW, lub przynajmniej nie przyznając skarżącej niezależnego obniżenia grzywny na podstawie komunikatu w sprawie współpracy.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.