Sprawa T-645/21: Skarga wniesiona w dniu 6 października 2021 r. - Bloom / Parlament i Rada

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.481.39

Akt nienormatywny
Wersja od: 29 listopada 2021 r.

Skarga wniesiona w dniu 6 października 2021 r. - Bloom / Parlament i Rada
(Sprawa T-645/21)

Język postępowania: francuski

(2021/C 481/54)

(Dz.U.UE C z dnia 29 listopada 2021 r.)

Strony

Strona skarżąca: Bloom (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokaci C. Saynac i L. Chovet-Ballester)

Strona pozwana: Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- Stwierdzenie, na podstawie art. 256 i 263 TFUE, częściowej nieważności rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1139 z dnia 7 lipca 2021 r. ustanawiającego Europejski Fundusz Morski, Rybacki i Akwakultury oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) 2017/1004 (Dz.U. 2021, L 247, s. 1), w szczególności jego art. 17, 18 i 19;

- obciążenie Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia celów dotyczących wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego i zrównoważonego rozwoju. Skarżąca twierdzi, że art. 17, 18 i 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1139 z dnia 7 lipca 2021 r. ustanawiającego Europejski Fundusz Morski, Rybacki i Akwakultury oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2017/1004 (zwanego dalej "rozporządzeniem EFMRA") wprowadzają ponownie dotacje o skutkach szkodliwych dla środowiska morskiego, co stanowi naruszenie celów dotyczących wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego i zrównoważonego rozwoju potwierdzonych w przepisach europejskich.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia przyjętych w prawie Unii ogólnych zasad ostrożności i proporcjonalności. Zdaniem skarżącej art. 17, 18 i 19 rozporządzenia EFMRA są sprzeczne z zasadą ostrożności zapisaną w art. 191 ust. 2 TFUE. Ponadto skutki stosowania wyżej wymienionych artykułów są niezgodne z zasadą proporcjonalności mającą zastosowanie w zakresie rybołówstwa.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia Konwencji Narodów Zjednoczonych z dnia 10 grudnia 1982 r. o prawie morza, Konwencji o ochronie środowiska morskiego i regionu przybrzeżnego Morza Śródziemnego z dnia 9 lipca 2004 r. i zasady wykonywania konwencji w dobrej wierze. Skarżąca utrzymuje, że art. 17, 18 i 19 rozporządzenia EFMRA są sprzeczne z zobowiązaniami w zakresie przeciwdziałania przełowieniu i ochrony zasobów morskich przewidzianymi w wyżej wymienionych konwencjach. Przez przyjęcie kwestionowanych artykułów Parlament i Rada naruszyły zasadę wykonywania konwencji w dobrej wierze.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.