Sprawa T-644/16: Skarga wniesiona w dniu 9 września 2016 r. - ClientEarth/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.402.54

Akt nieoceniany

Wersja od: 31 października 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 9 września 2016 r. - ClientEarth/Komisja

(Sprawa T-644/16)

Język postępowania: angielski

(2016/C 402/64)

(Dz.U.UE C z dnia 31 października 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: ClientEarth (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokat O. Brouwer i N. Frey, Solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej o odmowie dostępu do żądanych dokumentów na podstawie rozporządzenia nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, doręczonej stronie skarżącej pismem C(2016) 4286 final, z dnia 1 lipca 2016 r.; ¹

- obciążenie Komisji na podstawie art. 87 regulaminu postępowania przed Sądem, kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą wraz z kosztami poniesionymi przez interwenientów.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący błędów co do prawa i oczywistych błędów w ocenie skutkujących błędnym stosowaniem wyjątku dotyczącego stosunków międzynarodowych (art. 4 ust. 1 lit. a) tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001) oraz braku uzasadnienia:

- Komisja nie wykazała by wyjątek dotyczący stosunków międzynarodowych znajdował zastosowanie. Komisja w szczególności nie udowodniła, w jaki sposób ujawnienie dokumentów o czysto prawnym charakterze, zawierających spostrzeżenia na temat prawa UE mogło samo w sobie doprowadzić do ujawnienia strategicznych celów realizowanych w ramach negocjacji przez Unię Europejską lub osłabić negocjacyjną pozycję Komisji. Komisja ma obowiązek przestrzegania prawa i nie może negocjować umów międzynarodowych, które naruszają prawo UE. Strona skarżąca następnie podnosi, że Komisja nie może powoływać się na art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1049/2001 (oraz inne wyjątki) "in perpetuum", tzn. tak długo jak prowadzi gdziekolwiek negocjacje dotyczące umów międzynarodowych. Komisja nie uzasadniła ponadto, w jaki sposób ujawnienie żądanych dokumentów mogłoby szczególnie i rzeczywiście naruszyć ochronę interesu publicznego w odniesieniu do stosunków międzynarodowych.

2. Zarzut drugi, dotyczący błędów co do prawa, oczywistych błędów w ocenie skutkujących błędnym stosowaniem wyjątku dotyczącego ochrony porady prawnej (art. 4 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia nr 1049/2001) oraz braku uzasadnienia:

- Komisja nie wykazała by istniało racjonalne i przewidywalne, a nie czysto hipotetyczne ryzyko, że ujawnienie żądanych dokumentów naruszyłoby jej interes polegający na uzyskaniu szczerej, obiektywnej i wyczerpującej porady prawnej.

3. Zarzut trzeci, dotyczący błędów co do prawa i oczywistych błędów w ocenie, skutkujących błędnym stosowaniem wyjątku dotyczącego procesu podejmowania decyzji (art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1049/2001) oraz braku uzasadnienia:

- Komisja nie wyjaśniła dlaczego dostęp do żądanych dokumentów mógł szczególnie i rzeczywiście naruszyć proces podejmowania decyzji.

4. Zarzut czwarty, dotyczący błędu co do prawa i oczywistego błędu w ocenie, skutkującego błędnym stosowaniem wyjątku dotyczącego nadrzędnego interesu publicznego oraz braku uzasadnienia:

- Istnieje w niniejszej sprawie nadrzędny interes publiczny, ponieważ ujawnianie żądanych dokumentów umożliwiłoby przeprowadzenie debaty w sprawie dostępu do wymiaru sprawiedliwości, w szczególności dostępu do sądów krajowych (i ich roli) oraz potrzeby zachowania spójności i autonomiczności prawa UE. Zagadnienia te stanowią bezpośredni interes obywateli UE i organizacji pozarządowych takich jak strona skarżąca.

5. Zarzut piąty, dotyczący naruszenia art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001 (częściowy dostęp do dokumentu) oraz żądania przeprowadzenia środka dowodowego.

- Strona skarżąca twierdzi, że Komisja nie zbadała, a przynajmniej nie zbadała zgodnie z obowiązującymi standardami prawnymi, żądania udzielenia częściowego dostępu do żądanych dokumentów oraz nie udzieliła takiego dostępu.

¹ Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001 L 145, s. 43).