Sprawa T-64/20: Skarga wniesiona w dniu 3 lutego 2020 r. - Deutsche Telekom / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.95.42

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 marca 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 3 lutego 2020 r. - Deutsche Telekom / Komisja

(Sprawa T-64/20)

Język postępowania: angielski

(2020/C 95/51)

(Dz.U.UE C z dnia 23 marca 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: Deutsche Telekom (Bonn, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci C. von Kockritz, U. Soltesz i M. Wirtz)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2019) 5187 final z dnia 18 lipca 2019 r. w sprawie M.8864 - VODAFONE/CERTAIN LIBERTY GLOBAL ASSETS;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, zgodnie z którym Komisja naruszyła art. 2 ust. 2 i 3 rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw ¹ , ponieważ zatwierdziła transakcję, której wynikiem jest pozycja dominująca połączonego podmiotu i znaczące utrudnienie skutecznej konkurencji na niemieckim rynku detalicznego dostarczania sygnału telefonicznego do budynków mieszkalnych wielorodzinnych. Wniosek Komisji, zgodnie z którym strony nie były ani rzeczywistymi (bezpośrednimi lub pośrednimi), ani potencjalnymi konkurentami przed transakcją, która wobec tego nie powodowała istotnego pogorszenia warunków konkurencji, jest obarczony oczywistymi błędami w ocenie. W szczególności Komisja nie uwzględniła niekorzystnego oddziaływania mocniejszej pozycji rynkowej połączonego podmiotu na hurtowe rynki dostarczania i nabywania kanałów telewizyjnych oraz hurtowej transmisji sygnału telewizyjnego (zwane dalej "hurtowymi rynkami telewizyjnymi") na rynku budynków mieszkalnych wielorodzinnych.

2. Zarzut drugi, zgodnie z którym stwierdzenie przez Komisję, że na rynku budynków jednorodzinnych nie występuje znaczące utrudnienie skutecznej konkurencji jest również obarczone oczywistymi błędami w ocenie, w szczególności ze względu na to, że owo twierdzenie jest oparte na rzekomym braku stosunku istotnej konkurencji pomiędzy stronami transakcji. Wynikiem transakcji jest powstanie znaczącej pozycji rynkowej powodującej znaczące utrudnienie skutecznej konkurencji na rynku budynków mieszkalnych jednorodzinnych, obejmującym wyłącznie kabel i IPTV.

3. Zarzut trzeci, zgodnie z którym wniosek Komisji dotyczący zdolności i skłonności połączonego podmiotu do wyrządzania szkody Tele Columbus i innym dostawcom detalicznym sygnału telewizyjnego, którzy są zależni od dostarczania pośredniego sygnały telewizyjnego przez połączony podmiot, jest obarczony naruszeniami prawa i oczywistymi błędami w ocenie.

4. Zarzut czwarty, zgodnie z którym dokonana przez Komisję ocena niekorzystnego wpływu transakcji na hurtowe rynki telewizyjne jest niepełna i oczywiście błędna. W szczególności Komisja niesłusznie stwierdziła, że połączony podmiot nie będzie skłonny do zamykania konkurentom połączonego podmiotu dostępu do treści i że takie zamknięcie nie miałoby istotnego niekorzystnego wpływu na rynki niższego szczebla w odniesieniu do detalicznego dostarczania sygnału telewizyjnego do wielorodzinnych i jednorodzinnych budynków mieszkalnych. Komisja nie oceniła też zdolności i skłonności połączonego podmiotu do wyrządzania szkody konkurentom na rynku niższego szczebla raczej poprzez pogorszenie warunków dostępu do treści telewizyjnych, w tym do funkcji cyfrowych (np. natychmiastowego restartu, pauzy itp.) niż poprzez całkowite zamknięcie, ze szkodą dla konsumentów.

5. Zarzut piąty, zgodnie z którym Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie, uznając, że transakcja, zmieniona przez zobowiązania zaproponowane przez Vodafone, nie powoduje znaczącego utrudnienia skutecznej konkurencji na telewizyjnych rynkach hurtowych. Ponieważ zobowiązania te nie spełniają kryteriów z komunikatu Komisji w spawie środków naprawczych i były niewystarczające, aby zapobiec znaczącemu utrudnieniu skutecznej konkurencji przez transakcję na owym rynku i na innych rynkach, decyzja Komisji zatwierdzająca te środki naprawcze narusza art. 2 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz.U. 2004, L 24, s. 1).