Sprawa T-635/11: Skarga wniesiona w dniu 9 grudnia 2011 r. - Regency Entertainment Psychagogiki kai Touristiki przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.32.41/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 4 lutego 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 9 grudnia 2011 r. - Regency Entertainment Psychagogiki kai Touristiki przeciwko Komisji

(Sprawa T-635/11)

(2012/C 32/81)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 4 lutego 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Regency Entertainment Psychagogiki kai Touristiki AE (Maroussi Attikis, Grecja) (przedstawiciele: N. Niejahr, Q. Azau, F. Spyropoulos, I. Dryllerakis, K. Spyropoulos, adwokaci, i F. Carlin, Barrister)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2011/716/UE z dnia 24 maja 2011 r. w sprawie pomocy państwa udzielonej przez Grecję na rzecz niektórych kasyn w Grecji [środek pomocy państwa C 16/10 (ex NN 22/10, ex CP 318/09)] (Dz.U. 2011, L 285, s. 25);

– w drugiej kolejności, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim dotyczy ona strony skarżącej; lub

– w dalszej kolejności, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim nakazano w niej odzyskanie od strony skarżącej kwot pomocy; oraz

– obciążenie strony pozwanej własnymi kosztami oraz kosztami strony skarżącej poniesionymi w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1) Zarzut pierwszy, w ramach którego strona skarżąca twierdzi, że strona pozwana naruszyła art. 107 ust. 1 TFUE, ustalając, że analizowany środek stanowi pomoc, poprzez uznanie, że:

– strona skarżąca odniosła korzyść gospodarczą w postaci "dyskryminacji podatkowej", w kwocie 7,20 EUR za każdy bilet;

– omawiany środek ten wiązał się z utratą zasobów państwowych;

– środek ten był selektywny na korzyść strony skarżącej; oraz

– środek ten zakłócił konkurencję i wywarł wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

2) Zarzut drugi, w ramach którego strona skarżąca utrzymuje, ze strona pozwana naruszyła jej proceduralne prawo do obrony poprzez całkowite pominięcie uwag i dodatkowych komentarzy przedstawionych przez stronę skarżącą w wykonaniu praw proceduralnych po wydaniu decyzji wszczynającej postępowanie.

3) Zarzut trzeci, w którym strona skarżąca twierdzi, że strona pozwana naruszyła art. 296 TFUE przez to, że nie przedstawiła uzasadnienia wystarczającego, by strona skarżąca mogła zrozumieć, a Trybunał skontrolować rozumowanie, w oparciu o które strona pozwana doszła do wniosku, że strona skarżąca odniosła korzyść selektywną, że każda korzyść tego rodzaju wiąże się z utratą zasobów państwowych oraz może zakłócić konkurencję i wywrzeć wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

4) Zarzut czwarty, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że w zakresie, w jakim zaskarżona decyzja nakazuje odzyskanie od strony skarżącej kwot pomocy, akt ten narusza:

– art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999⁽¹⁾, zgodnie z którym odzyskanie odnosi się do pomocy otrzymanej przez beneficjenta, gdyż w zaskarżonej decyzji strona pozwana nie określiła prawidłowo kwoty pomocy, jaką strona skarżąca mogła otrzymać; oraz

– art. 14 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999, gdyż odzyskanie pomocy narusza w tym wypadku ogólne zasady prawa Unii, a mianowicie zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań, zasadę pewności prawa i zasadę proporcjonalności.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE (Dz.U. L 83, s. 1)