Sprawa T-631/13: Skarga wniesiona w dniu 29 listopada 2013 r. - Raffinerie Heide przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.31.16

Akt nienormatywny

Wersja od: 1 lutego 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 29 listopada 2013 r. - Raffinerie Heide przeciwko Komisji

(Sprawa T-631/13)

(2014/C 31/28)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 1 lutego 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Raffinerie Heide GmbH (Hemmingstedt, Niemcy) (przedstawiciel: Rechtsanwalt U. Karpenstein)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 5 września 2013 r. dotyczącej krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE ¹ Parlamentu Europejskiego i Rady (2013/448/EU, Dz.U. L 240, s. 27) w zakresie, w jakim w art. 1 ust. 1 w związku z lit. A załącznika I odmówiono wpisania skarżącej do wykazu zgodnie z art. 11 dyrektywy 2003/87/WE i odmówiono wstępnych rocznych ilości uprawnień do emisji, które powinny zostać bezpłatnie przyznane względem instalacji skarżącej oznaczonej identyfikatorem DE000000000000010;

– obciążenie Komisji kosztami postepowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący nieskorzystania ze swobody uznania

Skarżąca podnosi między innymi w tym kontekście, że unijny system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych nie wyklucza w odniesieniu do trzeciego okresu handlu (2013-2020) przydziałów w przypadkach wystąpienia szczególnych okoliczności i nie zwalnia Komisji przy jej decyzjach od uwzględniania praw podstawowych przedsiębiorstw oraz zasady proporcjonalności. Komisja to przeoczyła i tym samym w nieodpowiedni sposób zastosowała swobodne uznanie przyznane jej przez prawo unijne.

2) Zarzut drugi dotyczący naruszenia praw podstawowych skarżącej

Skarżąca podnosi w tym miejscu, że odmowa przydziału w odpowiedniej wysokości, o który wystąpiły właściwe władze krajowe narusza prawa podstawowe skarżącej wynikające z art. 17 i 18 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, jak również zasadę proporcjonalności. Spodziewany przez skarżącą niedobór uprawnień do emisji prowadzi po jej stronie do ewidentnych nieproporcjonalnych trudności niezamierzonych przez dyrektywę 2003/87/WE. Stworzenie sytuacji przedstawiającej zagrożenie dla istnienia, jak w przypadku skarżącej, nie jest ani odpowiednie z punktu widzenia realizacji celów dyrektywy, ani konieczne czy proporcjonalne.

¹ Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275, s. 32).