Sprawa T-622/11 P: Odwołanie wniesione w dniu 2 grudnia 2011 r. przez Francescę Cervelli od postanowienia wydanego w dniu 12 września 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-98/10 Cervelli przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.32.37/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 4 lutego 2012 r.

Odwołanie wniesione w dniu 2 grudnia 2011 r. przez Francescę Cervelli od postanowienia wydanego w dniu 12 września 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-98/10 Cervelli przeciwko Komisji

(Sprawa T-622/11 P)

(2012/C 32/74)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 4 lutego 2012 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Francesca Cervelli (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat J. García-Gallardo Gil-Fournier)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania

Wnosząca odwołanie wnosi do Sądu o:

– potwierdzenie odbioru odwołania i stwierdzenie jego dopuszczalności;

– stwierdzenie, że odwołanie zostało wniesione w imieniu i na rzecz Francesci Cervelli przez jej przedstawicieli prawnych;

– stwierdzenie nieważności w całości postanowienia wydanego w dniu 12 września 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej;

– nakazanie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania do Sądu do spraw Służby Publicznej celem wydania rozstrzygnięcia co do istoty.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnosząca odwołanie podnosi dwa zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego błędu w ocenie okoliczności faktycznych, ponieważ SSP stwierdził, że skarżąca nie mogła powołać się na pojawienie się nowej okoliczności polegającej na wydaniu przez Sąd wyroku w dniu 19 czerwca 2007 r. w sprawie T-473/04 Asturias Cuerno przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze. Wnosząca odwołanie podnosi, że omawiany samej sytuacji jak ta, w której znajduje się wnosząca odwołanie oraz ponieważ istota zawartej w wyroku analizy dotyczy kwestii obiektywnej, a nie szczególnych okoliczności sprawy.

2) Zarzut drugi dotyczący oczywistego naruszenia prawa, ponieważ SSP przyznał bezwzględne pierwszeństwo uznaniu opartemu na zasadzie niezależności organu powołującego przed zasadą jedności służby publicznej.