Sprawa T-613/19: Skarga wniesiona w dniu 10 września 2019 r. - ENIL Brussels Office i in./Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.413.56/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 grudnia 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 10 września 2019 r. - ENIL Brussels Office i in./Komisja

(Sprawa T-613/19)

Język postępowania: angielski

(2019/C 413/68)

(Dz.U.UE C z dnia 9 grudnia 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: European Network on Independent Living Brussels Office (ENIL Brussels Office) (Bruksela, Belgia), Validity Foundation (Budapeszt, Węgry), Center for Independent Living - Sofia (Sofia, Bułgaria) (przedstawiciele: adwokaci B. Van Vooren i Ł. Gorywoda)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Skarżące wnoszą do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności aktu Komisji Europejskiej odmawiającego przerwania biegu terminów płatności lub zawieszenia płatności związanych z zaproszeniem do składania wniosków BG16RFOP001-5 002"Wsparcie na rzecz deinstytucjonalizacji usług świadczonych na rzecz osób starszych i niepełnosprawnych" w ramach osi priorytetowej 5 "Infrastruktura społeczna na szczeblu regionalnym" programu operacyjnego "Rozwój regionów";

- obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżące podnoszą trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że przepisy odnoszące się do legitymacji do zaskarżenia bezprawnego aktu instytucji Unii są dyskryminujące w kontekście niepełnosprawności w związku z podstawowym prawem do skutecznej ochrony sądowej.

- Skarżące podnoszą, że Konwencja Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych przewiduje możliwość wniesienia skargi przez osobę trzecią, a skarżące są wystarczająco reprezentatywne, aby wnieść skargę w obronie osób, które nie są w stanie bronić się przed dyskryminacją wynikającą z decyzji Komisji odmawiającej przerwania biegu terminów płatności lub zawieszenia płatności związanych z przedmiotowym zaproszeniem do składania wniosków.

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że zaskarżony akt wpływa na sytuację prawną jasno określonej grupy osób, które nie są w stanie występować same przed sądem. Zarzut ten dzieli się na następujące dwie części:

- Zaskarżony akt dotyczy bezpośrednio i indywidualnie zamkniętej grupy 1020 niepełnosprawnych osób znajdujących się w Bułgarii;

- Wspomniana grupa osób nie jest w stanie występować samodzielnie przed sądem.

3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że wydając zaskarżony akt, pozwana naruszyła ciążące na niej obowiązki wynikające, po pierwsze, z rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 ¹ , a po drugie, z Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych i z Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

¹ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.U. 2013, L 347, s. 320).