Sprawa T-605/17: Skarga wniesiona w dniu 1 września 2017 r. - CX/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.374.44

Akt nieoceniany

Wersja od: 6 listopada 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 1 września 2017 r. - CX/Komisja

(Sprawa T-605/17)

Język postępowania: francuski

(2017/C 374/66)

(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: CX (przedstawiciel: adwokat É. Boigelot)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie, że niniejsza skarga jest dopuszczalna i zasadna;

- w konsekwencji:

- stwierdzenie nieważności "noty debetowej", uznanej przez Komisję za decyzję niekorzystną ("druga zaskarżona decyzja"), z dnia 22 grudnia 2016 r. (załącznik A.1), o sygn. Ares (2016) 7145655, ponieważ nakłada na skarżącego karę w postaci odzyskania "wynagrodzenia wypłaconego w 2015 i 2016 r.";

- stwierdzenie nieważności "wstępnego listu informacyjnego" ("pierwsza zaskarżona decyzja") z dnia 28 października 2016 r. (załącznik A.2), o sygn. Ares (2016) 6178919, który miał stanowić jej podstawę prawną;

- o ile zajdzie potrzeba, stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 23 maja 2017 r. (załącznik A.5), o sygn. Ares (2017) 2620957, doręczonej tego samego dnia (załącznik A.6), którą organ powołujący oddalił zażalenie o sygn. R/59/17 (załącznik A.4) złożone przez skarżącego w dniu 27 stycznia 2017 r. na zaskarżone decyzje;

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania, zgodnie z art. 134 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji Unii Europejskiej.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący nieprawidłowości proceduralnej oraz faktu, że organ powołujący wydał zaskarżone decyzje w oparciu o błędną podstawę prawną uzasadniającą stwierdzenie ich nieważności.

2. Zarzut drugi dotyczący oczywistego braku zastosowania w niniejszej sprawie art. 85 regulaminu pracowniczego, na którym opiera się organ powołujący. Zdaniem skarżącej odzyskanie nienależnej płatności jest uzależnione od spełnienia dwóch kumulatywnych przesłanek, z których pierwsza polega na nieprawidłowym charakterze płatności, którą administracja chce odzyskać, a druga na posiadaniu świadomości tej nieprawidłowości przez pracownika lub na ustaleniu, że omawiana nieprawidłowość była na tyle oczywista, że pracownik nie mógł nie mieć jej świadomości, co oczywiście nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia norm formalnych i proceduralnych w związku z wydaniem decyzji, która nie ma podstawy prawnej w zakresie, w jakim podnoszono a posteriori, że akt ją uzasadniający nie stanowi lub już nie stanowi aktu niekorzystnego.