Sprawa T-601/11: Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2011 r. - Dansk Automat Brancheforening przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.25.63/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 28 stycznia 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2011 r. - Dansk Automat Brancheforening przeciwko Komisji

(Sprawa T-601/11)

(2012/C 25/121)

Język postępowania: duński

(Dz.U.UE C z dnia 28 stycznia 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Dansk Automat Brancheforening (Fredericia, Dania) (przedstawiciele: K. Dyekjær, T. Høg i J. Flodgaard)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji Komisji z dnia 20 września 2011 r. w sprawie nr C 35/2010 (ex N 302/2010) w przedmiocie opłat od internetowych gier losowych, jakie Królestwo Danii zamierza wprowadzić na mocy Lov om afgifter af spil (ustawy o opłatach od gier i zakładów);

– stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji Komisji z dnia 20 września 2011 r. w sprawie nr C 35/2010 (ex N 302/2010) w przedmiocie opłat od internetowych gier losowych, jakie Królestwo Danii zamierza wprowadzić na mocy Lov om afgifter af spil w zakresie, w jakim przepis ten stanowi, że sporny środek zostaje zatwierdzony jako zgodny ze wspólnym rynkiem na podstawie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczący braku uzasadnienia zaskarżonej decyzji

– Zaskarżona decyzja dotknięta jest wadą w postaci braku uzasadnienia w ten sposób, że w celu stwierdzenia zgodności spornego środka z art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE, który to środek przewiduje stawkę opłaty od internetowych gier losowych na poziomie niższym, niż stawka opłaty od gier oferowanych przez zakłady położone w Danii, oparta jest na danych niemających związku z kryteriami tego przepisu.

2) Zarzut drugi oparty na naruszeniu gwarancji procesowych

– Zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem gwarancji procesowych, gdyż nie umożliwiono skarżącej wyrażenia opinii w przedmiocie zastosowania art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE.

3) Zarzut trzeci oparty na nadużyciu prawa

– Zaskarżona decyzja dotknięta jest oczywistym błędem, gdyż art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE nie pozwala na stwierdzenie zgodności z traktatem spornego środka, a Komisja przekroczyła swe uprawnienia wynikającego z tego postanowienia traktatu.

4) Zarzut czwarty oparty na nadużyciu władzy

– Zaskarżona decyzja wydana została w warunkach nadużycia władzy, gdyż cele powołanego postanowienia traktatu nie mogą stanowić dla niej uzasadnienia.

5) Zarzut piąty oparty na naruszeniu zasady proporcjonalności

– Zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem zasady proporcjonalności, gdyż nie zostało wykazane, by decyzja ta wykraczała poza to, co niezbędne.