Sprawa T-60/06: Skarga wniesiona w dniu 16 lutego 2006 r. - Republika Włoska przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2006.96.24/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-60/06)
(2006/C 96/41)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 22 kwietnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Włoska [Przedstawiciel: Avvocato dello Stato Giacomo Aiello]
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2005) 4436 wersja ostateczna z dnia 7 grudnia 2005 r. i obciążenie pozwanej kosztami, opłatami i honorariami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżąca kwestionuje decyzję Komisji C(2005)4436 wersja ostateczna z dnia 7 grudnia 2005 r. dotyczącą zastosowania odpowiednio przez Francję, Irlandię i Włochy zwolnienia z podatku akcyzowego od olejów mineralnych wykorzystywanych jako paliwo w produkcji korundu w regionie Gardanne, w regionie Shannon i na Sardynii.
W odniesieniu do skarżącej w decyzji stwierdzono, co następuje:
– sporne zwolnienia nie odnosiły się do nieokreślonej liczby adresatów, ale z uwagi na szczególną strukturę rynku korundu doprowadziły pośrednio do uprzywilejowania konkretnych przedsiębiorstw,
– chodzi tu o nową i przyznaną bezprawnie pomoc, ponieważ nie została ona w odpowiednim czasie zgłoszona i należy określić ją jako częściowo istniejącą aż do dnia 29 maja 1998 r.,
– aż do dnia 31 października 2003 r. wspomniana pomoc nie była zgodna z systemem pomocy w dziedzinie ochrony środowiska.
Na poparcie swoich żądań skarżąca podnosi, że
– zwolnienie z podatku akcyzowego przewidziane przez prawo włoskie nie ma charakteru selektywnego, ale dotyczy wszystkich przedsiębiorstw, które stosują oleje mineralne do produkcji tlenku glinu. Okoliczność, iż na terytorium włoskim istnieje tylko jeden zakład, który stosuje oleje mineralne w procesie produkcji, ma czysto faktyczne znaczenie i nie może wpłynąć na bezsprzeczny ogólny zakres obowiązywania przepisu,
– sporną pomoc należy uznać za istniejącą w rozumieniu art. 1 lit. b) pkt ii) rozporządzenia (WE) nr 659/1999, ponieważ Rada prawidłowo zezwoliła państwu włoskiemu na utrzymanie w mocy zwolnienia będącego przedmiotem sporu,
– sporne zwolnienie było ściśle związane z realizacją celów ochrony środowiska, jak wynika z przepisów wykonawczych rządu włoskiego oraz z umów zwartych przez spółkę Eurallumina z regionem Sardegna i z Ministero dell' Ambiente (Ministerstwem Ochrony Środowiska),
– należy uznać, iż zwolnienie gospodarczemu podatku akcyzowego służy gospodarczemu rozwojowi regionu Sardegna,
– rząd włoski nie był zobowiązany do zgłoszenia spornego przywileju podatkowego po wejściu w życie dyrektywy 2003/96/WE, ponieważ art. 18 w związku z załącznikiem II do tej dyrektywy wyraźnie nie naruszał obowiązywania spornego zwolnienia z podatku akcyzowego aż do 31 grudnia 2006 r. Poza tym wspomniane przepisy miały analogiczną treść jak art. 1 ust. 2 decyzji Rady 2001/224/WE.
Skarżąca podnosi następnie naruszenie zasady uzasadnionych oczekiwań oraz domniemania zgodności z prawem przepisów wspólnotowych.