Sprawa T-591/15: Skarga wniesiona w dniu 13 października 2015 r. - Transavia Airlines/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.398.74

Akt nieoceniany

Wersja od: 30 listopada 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 13 października 2015 r. - Transavia Airlines/Komisja

(Sprawa T-591/15)

Język postępowania: niderlandzki

(2015/C 398/87)

(Dz.U.UE C z dnia 30 listopada 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Transavia Airlines (Schiphol, Niderlandy) (przedstawiciele: R. Elkerbout i M. R. Baneke, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 3 i (w zakresie dotyczącym art. 1 ust. 3) art. 3, 4 i 5 decyzji Komisji Europejskiej;

- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca wnosi o częściowe stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2015/1227 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie pomocy państwa SA.22614 (C 53/07) wdrożonej przez Francję na rzecz Izby Handlowo-Przemysłowej w Pau-Béarn, Ryanair, Airport Marketing Services i Transavia [notyfikowana jako dokument nr C(2014) 5085] (Dz.U. 2015, L 201, s.109).

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasady dobrej administracji zgodnie z art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i prawa do obrony

- Skarżąca przed wydaniem zaskarżonej decyzji nie miała żadnej możliwości przedstawienia swojego stanowiska.

- Komisja nie miała prawa oddalić wniosku skarżącej z dnia 25 sierpnia 2015 r. o dostęp do niektórych dokumentów.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ utrzymywana pomoc państwa została niesłusznie przypisana państwu francuskiemu.

- Komisja błędnie uznała Izbę Handlowo-Przemysłowej w Pau-Béarn za organ administracji.

- Komisja sama sobie zaprzecza przy ocenie charakteru "Izby Handlowo-Przemysłowej w Pau-Béarn".

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ błędnie zostało zastosowane kryterium podmiotu gospodarczego działającego na zasadach wolnorynkowych.

- Komisja niedostatecznie uzasadniła, dlaczego sięgnęła po kryterium rentowności zamiast dokonać porównania z ceną rynkową.

- Komisja błędnie zastosowała kryterium rentowności, w ten sposób że nie wzięła pod uwagę powodów skłaniających lotnisko w Pau do zawarcia porozumienia ze skarżącą, zastosowała zbyt krótki okres i nie przedstawiła w jasny sposób, jakie uwzględniła dochody i przywileje dla lotniska w Pau.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ niesłusznie stwierdzono, że utrzymywana korzyść gospodarcza ma charakter selektywny.

5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ nie zostało zbadane, czy utrzymywane korzyści gospodarcze miałyby rzeczywiście również negatywne skutki dla konkurencji.

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE i art. 108 ust. 2 TFUE, ponieważ Komisja popełniła błąd w ocenie i dokonała błędnej wykładni w ten sposób, że stwierdziła, iż przyznana skarżącej pomoc państwa odpowiadała skumulowanym stratom lotniska w Pau w okresie 2006-2009, pomimo że właściwie miała ona obowiązek zbadania, jaka korzyść została przyznana skarżącej.