Sprawa T-59/15: Skarga wniesiona w dniu 4 lutego 2015 r. - Amitié/EACEA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.138.53

Akt nieoceniany
Wersja od: 27 kwietnia 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 lutego 2015 r. - Amitié/EACEA
(Sprawa T-59/15)

Język postępowania: angielski

(2015/C 138/71)

(Dz.U.UE C z dnia 27 kwietnia 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Amitié Srl (Bologna, Włochy) (przedstawiciel: D. Bogaert, adwokat)

Strona pozwana: Agencja Wykonawcza ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego (EACEA)

Żądania strony skarżącej

Skarżąca wnosi do Sądu o:

-
uznanie skargi wniesionej przeciwko EACEA za dopuszczalną;
-
stwierdzenie, że decyzja EACEA z dnia 26 listopada 2014 r. została przyjęta bez podstawy prawnej i w rezultacie, bezzwłoczne stwierdzenie nieważności wszystkich środków przyjętych przez EACEA w stosunku do skarżącej;
-
stwierdzenie, że skierowana przez EACEA do skarżącej nota debetowa nr 3241415195 obejmująca kwotę 941 310,38 EUR z dnia 12 grudnia 2014 r. nie jest należna;
-
obciążenie EACEA kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W swojej skardze, wniesionej na podstawie art. 256 i 272 TFUE, skarżąca wnosi do Sądu o stwierdzenie, że decyzja EACEA z dnia 26 listopada 2014 r., na mocy której przyjęte zostały środki w stosunku do AMITIE w wyniku dochodzenia prowadzonego przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) jest bezzasadna.

Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.
Zarzut pierwszy, zgodnie z którym środki przyjęte w stosunku do skarżącej są nieuzasadnione.
-
nie zostały spełnione warunki przyjęcia środków: naruszenie postanowień rozporządzenia nr 2988/1995 1 oraz zasady proporcjonalności.
-
naruszenie postanowień umownych oraz błędne zastosowanie rozporządzeń nr 966/2012 2 i nr 1268/2012 3 . Żaden ze środków (zawartych w decyzji EACEA z dnia 26 listopada 2014 r.), przyjętych w stosunku do skarżącej, nie ma podstawy prawnej. Ponadto, odzyskanie kwot wypłaconych skarżącej stanowiłoby nadużycie prawa i bezpodstawne wzbogacenie EACEA.
2.
Zarzut drugi dotyczący nieważności dochodzenia OLAF-u i jego ustaleń (naruszenie postanowień umownych i znajdujących zastosowanie rozporządzeń).
-
dochodzenie OLAF-u narusza przepisy rozporządzenia nr 883/2013 4 i/lub ogólne zasady znajdujące zastosowanie w tej dziedzinie.
-
w zakresie w jakim decyzja EACEA jest oparta na ustaleniach OLAF-u przyjętych w wyniku prowadzonego przez ten organ dochodzenia, ich niezgodność z prawem wpływa bez wątpienia na decyzję EACEA.
1 Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich.
2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002.
3 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.
4 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/ 1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.