Sprawa T-584/19: Skarga wniesiona w dniu 22 sierpnia 2019 r. - thyssenkrupp/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.357.41

Akt nienormatywny

Wersja od: 21 października 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 22 sierpnia 2019 r. - thyssenkrupp/Komisja

(Sprawa T-584/19)

Język postępowania: angielski

(2019/C 357/50)

(Dz.U.UE C z dnia 21 października 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: thyssenkrupp AG (Duisburg i Essen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Klusmann, J. Ziebarth i M. Dästner)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji w całości;

- obciążenie strony pozwanej kosztami, w tym kosztami poniesionymi przez interwenientów

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, zgodnie z którym strona pozwana popełniła błąd definiując nowe rynki rozpatrywanych produktów ze stali cynkowanej ogniowo do zastosowań w branży motoryzacyjnej oraz z niektórych rodzajów stali opakowaniowej oraz że doprowadziło to do błędów w analizie siły rynkowej po koncentracji, w szczególności ze względu na nieuznanie w decyzji istotnych elementów zamienności produktów po stronie popytu i podaży. Strona skarżąca uważa zatem, że strona pozwana niesłusznie nie uwzględniła stali cynkowanej elektrolitycznie w swojej definicji rynku i nie uwzględniła zamienności ocynkowanych produktów używanych w przemyśle i w branży motoryzacyjnej.

2. Zarzut drugi, zgonie z którym strona pozwana błędnie zdefiniowała jako właściwe rynki stali cynkowanej ogniowo stosowanej w branży motoryzacyjnej i stali opakowaniowej - rynki EOG, zamiast rynków światowych. W związku z tym strona pozwana błędnie zinterpretowała wyniki przeprowadzonego przez nią badania rynku i oceny dokumentów wewnętrznych dostarczonych przez strony oraz nie zastosowała właściwej procedury i zasad procesowych, nie przeprowadzając wystarczającej analizy ekonomicznej. Ponadto Komisja miała jakoby oprzeć się na dowodach nieskutecznych o niskiej mocy dowodowej, aby wykazać, że przywóz towarów nie ma wpływu na ceny stali cynkowanej ogniowo stosowanej w branży motoryzacyjnej i stali opakowaniowej w EOG.

3. Zarzut trzeci, w ramach którego strona skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła istotne wymogi proceduralne i popełniła błąd co do istoty, uznając, że doszło do istotnego zakłócenia skutecznej konkurencji w odniesieniu do odrębnego rynku produktów ze stali cynkowanej ogniowo stosowanej w branży motoryzacyjnej.

4. Zarzut czwarty, zgodnie z którym w odniesieniu do jakoby odrębnych rynków produktów z blachy stalowej, stali powlekanej elektrolitycznie chromem i stali laminowanej ocena konkurencyjna Komisji opiera się na błędnym zastosowaniu i interpretacji kryterium istotnego naruszenia skutecznej konkurencji, który w sposób niezgodny z prawem łączy niezgodne elementy istotnego naruszenia skutecznej konkurencji wynikające z indywidualnej pozycji dominującej i nieskoordynowane skutki horyzontalne (oligopolistycznych). Strona skarżąca powołuje się również na oczywisty błąd w ocenie przywozu, który opiera się na zastosowanych wybiórczo fragmentach badania rynku oraz kilku błędnych interpretacjach dokumentów wewnętrznych, co doprowadziło do tego, że strona pozwana niesłusznie pominęła znaczenie wysokiego poziomu przywozu blachy stalowej i stali powlekanej elektrolitycznie chromem oraz możliwość wejścia na rynek podmioty zajmujących się walcowaniem wtórnym, tak jak miało to miejsce w innych częściach świata.

5. Zarzut piąty, zgodnie z którym środki zaradcze zaproponowane dla stali cynkowanej ogniowo stosowanej w branży motoryzacyjnej i stali opakowaniowej zostały niesłusznie odrzucone przez stronę pozwaną. Strona skarżąca twierdzi również, że Komisja nie przeprowadziła właściwego badania rynku pod kątem zaproponowanych środków zaradczych.

6. Zarzut szósty, zgodnie z którym Komisja naruszyła ciążący na niej obowiązek uzasadnienia w odniesieniu do powodów odstąpienia przez nią od wstępnych zastrzeżeń wyrażonych w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów w odniesieniu do stali elektrotechnicznej o ziarnach zorientowanych.

7. Zarzut siódmy, zgodnie z którym strona pozwana dopuściła się uchybienia proceduralnego nie egzekwując odpowiedzi na liczne wnioski o udzielenie informacji skierowane do uczestników rynku w ramach fazy I i fazy II dochodzenia, na które w wielu przypadkach nie udzielono odpowiedzi. Strona skarżąca podnosi, że doprowadziło to do uchybienia proceduralnego i wypaczenia dowodów.