Sprawa T-569/08: Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2008 r. - Visonic przeciwko OHIM - Sedea Electronique (VISIONIC).
Dz.U.UE.C.2009.55.40/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-569/08)
(2009/C 55/72)
Język skargi: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 7 marca 2009 r.)
Strony
Strona skarżąca: Visonic Ltd (Tel Aviv, Izrael) (przedstawiciele: adwokaci A. Beschorner i C. Thomas)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą był również: Sedea Electronique SA (Seclin, Francja)
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 14 października 2008 r. w sprawach połączonych R 946/2007-2 i R 1151/2007-2;
– unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego nr 1.562.982 "VISIONIC" dla wszystkich towarów, których dotyczy;
– obciążenie OHIM kosztami powstałymi w postępowaniu przed sądem oraz obciążenie drugiej strony postępowania przed Izbą Odwoławczą kosztami postępowania administracyjnego przed Izbą Odwoławczą;
– wyznaczenie rozprawy w niniejszej sprawie.
Zarzuty i główne argumenty
Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie: słowny znak towarowy "VISIONIC" dla towarów należących do klasy 9
Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: druga strona postępowania przed Izbą Odwoławczą
Strona wnosząca o unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego: strona skarżąca
Decyzja Wydziału Unieważnień: częściowe uwzględnienie wniosku o unieważnienie
Decyzja Izby Odwoławczej: uwzględnienie odwołania w sprawie R 946/2007-2; stwierdzenie nieważności spornej decyzji oddalającej wniosek o unieważnienie; oddalenie odwołania w sprawie R 1151/2007-2.
Podniesione zarzuty: naruszenie art. 52 ust. 3, art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94, jak również ogólnych zasad prawa znaków towarowych, ponieważ Izba Odwoławcza błędnie uznała, że strona skarżąca zezwoliła na rejestrację wspólnotowego znaku towarowego, będącego przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności, i w rezultacie Izba Odwoławcza nie zbadała, czy istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd odbiorców w odniesieniu do rozpatrywanych znaków towarowych