Sprawa T-568/10: Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2010 r. - Vivendi przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2011.72.19/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-568/10)
(2011/C 72/32)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 5 marca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Vivendi (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokaci O. Fréget, J.Y. Ollier i M. Struys)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie dopuszczalności niniejszej skargi;
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 1 października 2010 r., w której Komisja oddaliła skargę złożoną przez Vivendi w dniu 2 marca 2009 r. (zarejestrowaną pod numerem 2009/4267), dotyczącą naruszenia przez Republikę Francuską dyrektywy 2002/77/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie konkurencji na rynkach sieci i usług łączności elektronicznej, a w konsekwencji art. 106 ust. 1 TFUE poprzez przyznanie korzyści regulacyjnej wynikającej z odmowy ARCEP (francuskiego organu regulacji komunikacji i poczty) wykorzystania jego uprawnień w celu zobowiązania operatora zasiedziałego do zwrotu operatorom żądającym dostępu do pętli lokalnej zapłaconych kwot przekraczających rzeczywiste koszty świadczenia podlegającego orientacji kosztowej;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania przed Sądem poniesionymi przez skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi cztery zarzuty dotyczące istoty sprawy.
1) Zarzut pierwszy oparty na naruszeniu prawa dotyczącym definicji "prawa specjalnego" w rozumieniu dyrektywy 2002/77/CE(1).
2) Zarzut drugi oparty na naruszeniu przez Komisję obowiązku nadzoru spoczywającego na niej na mocy art. 106 ust. 3 TFUE.
3) Zarzut trzeci oparty na naruszeniu prawa poprzez to, iż Komisja niesłusznie uznała, że obowiązek kosztowej orientacji pewnych cen nie wynika z dyrektywy Unii Europejskiej, lecz wchodzi w zakres odpowiedzialności regulatora krajowego.
4) Zarzut czwarty oparty na naruszeniu prawa poprzez to, iż Komisja niesłusznie uznała, że prawa operatorów prywatnych nie zostały naruszone, ponieważ mogą oni zwrócić się do krajowych sądów gospodarczych w celu uzyskania zwrotu przez France Télécom nadmiarowo zapłaconych kwot, podczas gdy złożoności takiej sprawy uczyniłaby niemożliwym pełne uzyskanie prawa do zwrotu przed tymi sądami.
______
(1) Dyrektywa Komisji 2002/77/WE z dnia 16 września 2002 r. w sprawie konkurencji na rynkach sieci i usług łączności elektronicznej (Dz.U. L 249, s. 21).