Sprawa T-564/11: Skarga wniesiona w dniu 28 października 2011 r. - Farage przeciwko Parlamentowi i Buzkowi.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.25.53/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 28 stycznia 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 28 października 2011 r. - Farage przeciwko Parlamentowi i Buzkowi

(Sprawa T-564/11)

(2012/C 25/105)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 28 stycznia 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Nigel Paul Farage (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: P. Bennett, solicitor)

Strona pozwana: Parlament Europejski i Jerzy Buzek (Bruksela, Belgia)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego, Jerzego Buzka, z dnia 2 marca 2010 r. o utracie przez skarżącego prawa do otrzymywania dziennej diety na utrzymanie przez okres 10 dni oraz decyzji Prezydium Parlamentu Europejskiego z dnia 24 marca 2010 r. i Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego z dnia 31 sierpnia 2011 r. stwierdzających niedopuszczalność wniosku skarżącego dotyczącego skorzystania z immunitetu parlamentarnego; i

– posiłkowo, uznanie, że żadna z wyżej wymienionych decyzji nie jest ważna lub nie powinna zostać wydana.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 8 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej (Dz.U. 2010, C 84, s. 99), jako że wystąpienie w dniu 24 lutego 2010 r. zostało wygłoszone przez skarżącego w charakterze posła do Parlamentu Europejskiego. Jako takie rozpatrywane wystąpienie obejmowało uwagi o charakterze politycznym, a kwestią zasadniczej wagi jest to, aby poseł do Parlamentu Europejskiego mógł swobodnie zabierać głos.

2) Zarzut drugi dotyczący naruszenia wolności słowa ze względu na niewzięcie we właściwy sposób pod uwagę art. 9 ust. 3 regulaminu Parlamentu Europejskiego (Dz.U. 2011, L 116, s. 1).

3) Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa do niezawisłego i bezstronnego sądu, określonego w art. 6 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, gdyż jakiekolwiek uczestnictwo Przewodniczącego Parlamentu w procesie decyzyjnym w niniejszej sprawie lub kogokolwiek innego, kto był obecny podczas sesji plenarnej w dniu 24 lutego 2010 r. i wyraził swój pogląd, stanowi przeszkodę dla udziału w takim procesie.

4) Zarzut czwarty dotyczący błędnej wykładni art. 152 ust. 1 i art. 153 regulaminu Parlamentu Europejskiego, gdyż sankcje przewidziane w tym drugim przepisie muszą być interpretowane w kontekście słów wprowadzających, odnoszących się zasadniczo do przypadków poważnego zakłócenia obrad lub prac "[...] z naruszeniem zasad określonych w art. 9 [...]".